Rōben Sōjō
 Rōben | |
| Data i miejsce urodzenia |
689 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Szkoła | |
| Nauczyciel | |
| Następca | |
| Zakon | |
| Honorowy tytuł lub imię pośmiertne |
zōshō |
Rōben Sōjō (jap. 良弁僧正; ur. 689, zm. 1 października 773, także Ryōben) – japoński mnich buddyjski związany ze szkołą kegon. Drugi patriarcha tej szkoły.
Biografia
[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny imigrantów z koreańskiego królestwa Baekje. Urodził się albo w prowincji Ōmi, albo prowincji Sagami (badacze raczej skłaniają się do Sagami; obecnie jest to część Prefektury Kanagawa)[1]. Z jego dzieciństwem związanych jest kilka legendarnych opowieści. W jednej z nich został porwany jako dziecko przez orła i zrzucony na sosnę przed frontem dzisiejszego budynku Nigatsu. Rōben został wychowany jak mnich i zobaczył się z matką po 30 latach.
Po wstąpieniu do klasztoru studiował doktrynę szkoły hossō, będącej japońskim odpowiednikiem chińskiej szkoły faxiang. Jego nauczycielem był Gi’en (義淵, zm. 728)[1]. Uważa się, że Gi’en i jego uczniowie Rōben i Gyōki (行基, 668-749) stworzyli podstawy pod japoński buddyzm na początku okresu Nary. W 733 r. Rōben nadzorował budowę Kinshō-ji (金鐘寺)[a], a później konstrukcję olbrzymiego posągu Wajroczany z brązu. Obecnie Kinshō-ji to budynek Hokke-dō.
Dzięki jego zaangażowaniu koreański mnich Simsang (jap. Shinjō) wygłosił od 740 r. trzyletnią serię wykładów na temat Sutry Awatamsaki w klasztorze, który potem został nazwany Tōdai. Wykłady te utorowały drogę do wzniesienia posągu Wielkiego Buddy (Wajroczany)[2].
W 742 r. Rōben wygłosił wykład o Sutrze złotego światła (skr. सुवर्णप्रभासोत्तमसूत्रेन्द्रराज Suvarṇaprabhāsa sūtra). Stopniowo także stawał się coraz bardziej zaangażowany w politykę. Razem z dworskim urzędnikiem Moroe Tachibaną oraz mnichem szkoły hossō Gyōkim, zwrócili się do cesarza Shōmu z prośbą o zgodę na zbudowanie Wielkiego Buddy (Wajroczany) w Tōdai-ji. Po skończeniu posągu Rōben został wyznaczony na pierwszego opata (jap. bettō) tego klasztoru[3].
W 756 r., już jako wiodąca postać buddyzmu, został starszym asystentem wysokiego kapłana. W 760 r. obawiając się degeneracji buddyzmu, połączył siły z innym z ówczesnych liderów buddyjskich - Jikunem, aby zapobiec rozkładowi buddyzmu[3].
W 763 r. został wyznaczony wysokim kapłanem szkoły kegon (jap. zōshō 僧正)[3].
Ostatnie lata życia spędził w Ishiyama-derze w dzisiejszym Ōtsu w prefekturze Shiga. Zmarł 16 listopada 773 r. w pobliżu Udy w dzisiejszej prefekturze Nara.
Szkoła kegon
[edytuj | edytuj kod]- Fazang (643-712)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zasadniczo nazwa Tōdai jeszcze funkcjonowała, Klasztor ten był znany wówczas jako Kinshōsen (金鐘山寺), a także 金鐘寺 Konshu-ji lub Konshō-ji
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Kōsei Publishing Co. Tokio. 1994. Str. 379. ISBN 4-333-01630-4