Walentina Gołubienko
Walentina Gołubienko, Porto Carras 2011 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Obywatelstwo | |
Tytuł szachowy |
arcymistrzyni (2007) |
Ranking FIDE |
2209 |
Ranking krajowy FIDE |
niesklasyfikowana na liście aktywnych |
Walentina Gołubienko, ros. Валентина Голубенко (ur. 29 lipca 1990 w Wołgogradzie[1]) – rosyjska szachistka, do 2007 roku reprezentantka Estonii, a następnie – Chorwacji[2], arcymistrzyni od 2007 roku.
Kariera szachowa
[edytuj | edytuj kod]Pochodzi z rodziny o szachowych tradycjach: jej ojciec Walerij (ur. 1961) był w latach 1993–1995 trzykrotnym mistrzem Estonii w szachach szybkich oraz trzykrotnym zwycięzcą na I szachownicy podczas drużynowych mistrzostw tego kraju[3], natomiast matka Anastazja (ur. 1966, zm. 2012)[4] była szachowym trenerem, posiadała tytuł mistrzyni FIDE[5], a w 1986 r. uczestniczyła w finale indywidualnych mistrzostw Moskwy[6]. Walentina Gołubienko wspólnie z całą rodziną mieszka w Kohtla-Järve w Estonii i na arenie międzynarodowej barw tego kraju broniła do połowy 2007 roku.
W czasie swojej kariery zdobyła 16 tytułów mistrzyni Estonii w różnych kategoriach wiekowych. W latach 1997–2002 wielokrotnie występowała na mistrzostwach świata i Europy juniorek, jak również (w latach 2005 i 2007) w turniejach o mistrzostwo Europy kobiet. Normy arcymistrzowskie wypełniła w 2006 r. w Rijece (II m. za Iriną Sudakową) oraz w 2007 r. w Dreźnie (mistrzostwa Europy kobiet, XVI m.)[7]. Do innych jej indywidualnych sukcesów (do czasu zmiany barw narodowych) należały: zwycięstwo w turnieju C memoriału Jelizawiety Bykowej we Włodzimierzu nad Klaźmą (2005), III m. w Njivicach (2006, za Iriną Wasijlewicz i Iriną Sudakową) oraz dzielone II m. w Sankt Petersburgu (2007, za Warwarą Kiryłową wspólnie z Tatianą Kostiuk).
W 2004 r. zaczął narastać konflikt pomiędzy rodzicami Walentiny Gołubienko, mającej rosyjskie obywatelstwo, a Estońską Federacją Szachową, która – zgodnie z panującymi w tym kraju przepisami – zaprzestała wspierać rozwój młodej szachistki i nie powoływała jej do reprezentacji narodowej (przepisy te dotyczą osób mieszkających w Estonii, ale mających obce obywatelstwo). W kolejnych latach konflikt narastał, czego efektem był list otwarty opublikowany w 2007 r. przez Walerija Gołubienko[8], a następnie zmiana barw narodowych na chorwackie.
Jako reprezentantka tego kraju Walentina zdobyła w 2008 r. w Vung Tau tytuł mistrzyni świata do 18 lat[9], uczestniczyła w Nalczyku w pucharowym turnieju o mistrzostwo świata kobiet (w I rundzie przegrywając z Viktoriją Čmilytė)[10] oraz w indywidualnych mistrzostwach Europy w Płowdiwie.
Wielokrotnie reprezentowała Chorwację w turniejach drużynowych, m.in.: czterokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 2008, 2010, 2012, 2014)[11] oraz trzykrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 2007, 2009, 2011)[12].
Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnęła 1 lipca 2007 r., z wynikiem 2316 punktów zajmowała wówczas pierwsze miejsce wśród chorwackich szachistek[13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Title application: Golubenko Valentina
- ↑ FIDE Transfers in 2007
- ↑ Dr Valery Golubenko
- ↑ The Personal Island of Anastasia Golubenko (Part one)
- ↑ Chess Player Information: Golubenko, Anastasia
- ↑ The mother and trainer
- ↑ 8th European Individual Women Chess Championship 2007
- ↑ Open letter to FIDE and the 78th FIDE Congress in Antalya, Turkey. [dostęp 2012-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-13)].
- ↑ World Youth Chess Championships 2008 - Girls 18
- ↑ 2008 FIDE Knockout Matches
- ↑ OlimpBase
- ↑ OlimpBase
- ↑ Rating Progress Chart: Golubenko, Valentina
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- ChessBase Megabase 2008
- Individual Calculations: Golubenko, Valentina (ang.)
- Title Applications (WGM): Golubenko, Valentina (ang.)
- The talented Miss Golubenko (ang.)
- Press-Release of International Grandmaster Valentina Golubenko. chess-players.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-13)]. (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Walentina Gołubienko – wybrane partie szachowe (ang.)
- Walentina Gołubienko – profil na stronie FIDE (ang.)