[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Beatlemike/brudnopis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Priestles
Ilustracja
Zespół w trakcie nagrania koncertu video promującego album "Lonely Islands" w 2017 roku
Rok założenia

2009

Rok rozwiązania

2019

Pochodzenie

 Polska (Łuków)

Gatunek

Pop rock
rock progresywny
art rock

Aktywność

2010-2012
2014-2018
2019

Wydawnictwo

Heart Records i Sk-a (2010-2014)
Cool Records Lublin (2014-2019)

Skład
ksiądz Bolesław Polkowski
Dariusz Wigierski
Byli członkowie
ksiądz Paweł Piotrkiewicz
(2009-2011)
ksiądz Piotr Siwy
(2009-2012)
ksiądz Marek Bah
(2009-2018)
ksiądz Łukasz Kowal
(2014-2018)
Współpracownicy
Walerian Dmowski (Dmocha)
Łukasz Godlewski
Radosław Dobierzyński
Tomasz Piotrzyński
ksiądz Marek Pytyński

THE PRIESTLES - KOMPENDIUM

[edytuj | edytuj kod]

The Priestles - polski zespół muzyczny założony przez księdza Bolesława Polkowskiego i Dariusza Wigierskiego, działający w latach 2009-2019 przy parafii pod wezwaniem świętego Brata Alberta w Łukowie. Grupa ma na koncie siedem oficjalnych albumów studyjnych wyprodukowanych przez dwie polskie wytwórnie - Heart Records Poland (2010-2014) i Cool Records Lublin (2014-2019). Twórczość dzieli się na dwa zasadnicze okresy - typowo rockowy oraz progresywny.

Skład

[edytuj | edytuj kod]

Skład zespołu:

  • ks. Bolesław Polkowski - gitara akustyczna, harmonijka ustna, pianino, wokal (2009-2019)
  • ks. Paweł Piotrkiewicz - gitara basowa, gitara akustyczna, wokal (2009-2011)
  • ks. Piotr Siwy - gitara rytmiczna, wokal (2009-2012)
  • ks. Marek Bah - perkusja, bębny (2009-2018)
  • ks. Łukasz Kowal - gitara, wokal (2014-2018)
  • Dariusz Wigierski - instrumenty klawiszowe, wokal (2009-2019); gitara basowa (2013-2019); menadżerka, aranżacja i produkcja (2009-2012)

Muzycy sesyjni/pomocnicy:

  • Walerian Dmowski - menadżer (2010-2019)
  • Tomasz Piotrzyński - produkcja i aranżacja, instrumenty klawiszowe (2013-2019)
  • ks. Marek Pytyński - klawiszowiec, wykładowca KUL

Nota biograficzna

[edytuj | edytuj kod]

Zasadniczą datą założenia zespołu uznaje się 24 grudnia 2009 roku. Wtedy ksiądz Bolesław Polkowski, proboszcz parafii pod wezwaniem świętego Brata Alberta w Łukowie zaproponował trzem pozostałym muzycznie wykształconym duchownym i jednemu świeckiemu parafianinowi założenie formacji muzycznej, która wzorować się będzie na Beatlesach. Wstępnie zespół założono, a w Boże Narodzenie po Sumie rozpoczęto pierwszą sesję.

Jako studio nagraniowe zespół przeznaczył największą salę katechetyczną na plebanii. Wigierski z księdzem Polkowskim zorganizowali wzmacniacze (wszystko na koszt proboszcza) i podstawowy sprzęt do nagrywania dźwięku (jako rejestrator użyto komputera, do którego podłączono wzmacniacze i mikrofony).

Zespół wykonywał piosenki Beatlesów przez większą część swojej działalności. Największym atutem formacji było wykonywanie utworów w oryginalnej koncepcji (wersje The Priestles nie różniły się od oryginałów The Beatles). Pierwszym sukcesem zespołu był występ w klubie „Kotłownia” pod łukowskim domem handlowym. Muzyka przyciągnęła mnóstwo słuchaczy, więc klub był wypchany po brzegi. Informacja o nowym zespole rozeszła się wpierw po całej parafii a potem po mieście. Rozgłos zespół zawdzięcza Kazimierzowi Niteczce. Kiedy przechodził obok plebanii usłyszał muzykę wydobywającą się z sali katechetycznej. Natychmiast tam wszedł i zastał czterech duchownych i świeckiego grających utwór „Hello Goodbye”. Zaproponował zespołowi kontrakt z nową wytwórnią muzyczną „Heart Records i S-ka”. Jednak propozycję odrzucono z ważnego powodu. Proboszcz nie chciał płacić za użycie praw autorskich Paulowi McCartneyowi i Ringo Starrowi. Jednak poproszono Niteczkę, aby zajął się ściśle tajnym tłoczeniem ich albumów głownie dla parafian i osób zaufanych, co zapobiegłoby problemom polsko-brytyjskim. Egzemplarze albumów w edycjach limitowanych sprzedawano potajemnie na dolnym poziomie plebanii w małym korytarzyku.

Najważniejsze wydarzenia

[edytuj | edytuj kod]

Zmiany personalne/zastępstwa

[edytuj | edytuj kod]
  1. Odejście ks. Pawła Piotrkiewicza (lipiec 2011)
    • bez zastępstwa
  2. Odejście ks. Piotra Siwego (sierpień 2012)
    • bez zastępstwa
  3. Odejście Dariusza Wigierskiego (czerwiec 2012-czerwiec 2014)
    • przekazanie stanowiska producenta Tomaszowi Piotrzyńskiemu (lipiec 2012)
    • przekazanie stanowiska menadżera Walerianowi Dmowskiemu (lipiec 2012)
    • zawieszenie działalności formacji do 2014 roku
  4. Odejście ks. Marka Baha i ks. Łukasza Kowala (sierpień 2018)
    • tymczasowe zastępstwo przez ks. Marka Pytyńskiego i Radosława Dobierzyńskiego (styczeń 2019)

Zawieszenia/zakończenia działalności

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zawieszenie (lipiec 2012-czerwiec 2014) - dwuletnie odejście Dariusza Wigierskiego
  2. Zawieszenie (sierpień 2018-czerwiec 2019) - odejście ks. Marka Baha i ks. Łukasza Kowala
  3. Zakończenie (24 grudnia 2019)

Dyskografia zespołu

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]
  • 10 IV (10 października 2010)
  • Red Church Avenue (31 sierpnia 2011)
  • Steps To Heaven (1 czerwca 2012)
  • I Want To Forget You Forever (21 listopada 2014)
  • The Floor [zwany także Czarnym Albumem] (29 września 2016)
  • Lonely Islands (30 sierpnia 2017)
  • The Last Farewell (23 grudnia 2019)

Mini-albumy

[edytuj | edytuj kod]
  • Black Planet (15 czerwca 2018) [w pierwotnym zamierzeniu miał to być pierwszy solowy projekt Dariusza Wigierskiego, jednakże wytwórnia płytowa Cool Records Lublin wymogła zmianę szyldu autorskiego na The Priestles]

Albumy koncertowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Good Evening Lublin City: Live In Lublin 2016 (1 czerwca 2017)

Albumy kompilacyjne

[edytuj | edytuj kod]
  • The Best Of The Priestles: Ultimate Collection (13 grudnia 2020)
  • Us & Them: The Priestles Discography (13 grudnia 2020)

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • The Priestles on Parking (2015) - zapis video nieoficjalnego koncertu zarejestrowanego na przykościelnym parkingu, bez udziału publiczności
  • Lonely Islands Performance (2017) - mini-koncert dla łukowskiej telewizji MagnesTV w ramach promocji albumu "Lonely Islands"

Pierwszy album - "10 IV"

[edytuj | edytuj kod]

10 kwietnia 2010 roku w Smoleńsku rozbił się Tupolew 154 z prezydentem Lechem Kaczyńskim na pokładzie i 95 towarzyszącymi mu osobami. Po żałobie narodowej Dariusz Wigierski zaproponował zespołowi nagranie albumu, który w całości miał być hołdem dla ofiar. Prace nad albumem rozpoczęły się pod koniec czerwca, a zakończyły w połowie sierpnia. W tym okresie członkowie zespołu wyjeżdżali na wypoczynek. Album charakteryzują smutne piosenki śpiewane po polsku. Pierwszy album prawie w całości był dziełem The Priestles, gdyż wszystkie piosenki były autorstwa członków poza polską wersją „Here Today” (na albumie The Priestles utwór pod nazwą „Smoleńska Ziemia”), której autorem jest Paul McCartney, a oryginał pochodzi z albumu „Tug of War” (1982). Album „10 kwietnia” wydano 10 października 2010 roku, w pół roku po katastrofie. W parafii odniósł ogromny sukces, a do tajnego sklepiku na plebanii waliły tłumy.

Lista utworów

  1. "Brzoza"
  2. "Smoleńska ziemia"
  3. "Znicze"
  4. "Pamięć o Nich"
  5. "Las z grobami"
  6. "Przebite czaszki"
  7. "Dzwon Zygmunt"
  8. "Flago, powiewaj"
  9. "Czarny Kraków"
  10. "Sarkofag"

Drugi album - "Red Church Avenue"

[edytuj | edytuj kod]

Przez następne dziesięć miesięcy od wydania pierwszego debiutanckiego albumu zespół lekko ograniczył swoje sesje muzyczne oddając się swojej pracy. W połowie lipca 2011 roku do kancelarii parafialnej przyszedł od biskupa siedleckiego dekret o przeniesieniu księdza Pawła Piotrkiewicza do parafii w Grębkowie koło Węgrowa. W tym samym czasie ksiądz Poluś wpadł na pomysł nagrania swojskiej wersji albumu Beatlesów „Abbey Road” z 1969 roku. Jednak jako cały skład zespół zdążył nagrać tylko dwie piosenki „Come Together” oraz "Her Majesty. Był to ostatni utwór w którym zagrał i zaśpiewał ksiądz Paweł. Prace nad albumem przerwały przygotowania do pożegnania duchownego, który opuścił parafię 18 lipca.

Następnego dnia wznowiono nagranie, jednakże zespół czuł monotonię. Zamiast nagrywać album księża kłócili się (bez agresywnych czynów) o miejsce partii gitarowych w utworach. Darek Wigierski często zasypiał przy swoim stanowisku, gdyż zamiast prób nagrywał sporne rozmowy. Wszystko również rozgrywało się pod okiem kamery Wigierskiego, która miała nagrywać powstawanie albumu. Na nagraniach wideo widać było zmęczonych duchownych, którzy chcieli na różne sposoby zakończyć gehennę. Aby rozweselić nieco ponurą ekipę ksiądz Marek Bah opowiadał dowcipy. Jednak najgorszą rzeczą, jaka zarejestrowało się na kamerę był wypadek w którym ucierpiała perkusja Baha. Kiedy duchowny schodził ze stanowiska, jego noga zaplątała się w kable. Upadając pociągnął za sobą elektroniczny sprzęt, przez co musiano jechać do Warszawy po zakup nowych części.

Z materiału filmowego Darek zmontował półgodzinny dokument opowiadający o trudach muzyków w sutannach przy pracy nad albumem, który nosił tytuł The Priestles Red Church Avenue. Film trafił na kanał YouTube 1 stycznia 2012.

Okładka jak i cały album nawiązuje do ostatniego wspólnie nagranego albumu The Beatles "Abbey Road" z 1969 roku. W wersji The Priestles przedstawia czterech księzy i Darka Wigierskiego przechodzących na pasach dla pieszych przed pomnikiem Henryka Sienkiewicza w Łukowie. Fotografia została wykonana przez parafialnego fotografa proboszcza w dniu wyjazdu księdza Pawła z parafii - 18 lipca 2011.

Lista utworów

  1. "Come Together"
  2. "Something"
  3. "Maxwell's Silver Hammer"
  4. "Oh! Darling"
  5. "Octopuss's Garden"
  6. "I Want You (She So Heavy)"
  7. "Here Comes The Sun"
  8. "Because"
  9. "You Never Give Me Your Money
  10. "Sun King"
  11. "Mean Mr. Mustard"
  12. "Polythene Pam"
  13. "She Came In Through The Bathroom Window"
  14. "Golden Slumbers"
  15. "Carry That Weight"
  16. "The End"
  17. "Her Majesty"

Muzyczny debiut - "Steps To Heaven"

[edytuj | edytuj kod]

Album "Steps To Heaven" to swoiste magnum opus zespołu, którego każdy z członków czynnie zaangażował się w proces powstawania. Płytę kreowano w sposób "demokratyczny" - muzycy zawarli na nim swoje autorskie utwory. Autorami największej z 14 piosenek liczny są Darek Wigierski i ksiądz Bolesław Polkowski. Na albumie jako wokalista zadebiutował ksiądz Marek Bah. Ciekawostką jest 10-minutowy kawałek Wigierskiego o tym samym tytule co album. Prócz tego absolutnym hitem okazał się utwór "Shall I Come To Your Heart?" skrycie dedykowany wielkiej sympatii Darka - Izabeli Cichockiej, przez której osobę niedługo po premierze dojdzie do tragedii w życiu muzyka.

"Steps To Heaven" to ostatni album nagrany w starym, klasycznie rockowym gatunku, ostatni przed tzw. "Wielkim Kryzysem" oraz tak samo ostatni przed transformacją zespołową dokonaną po powrocie Darka Wigierskiego do zespołu dwa lata później.

Koncert The Priestles w Łukowie 17 czerwca 2012

Lista utworów

  1. "Let's make small party!"
  2. "Run! Run! Run!"
  3. "I feel something special"
  4. "Your Eyes"
  5. "My Love Is Sculpture"
  6. "Blue Sky"
  7. "Rising Sun"
  8. "Beautiful Day"
  9. "I Feel Good"

Wielki Kryzys

[edytuj | edytuj kod]

Wkrótce po premierze płyty, 17 czerwca 2012 Dariusz Wigierski próbował popełnić samobójstwo poprzez podcięcie żył. Powodem tej decyzji był jego zawód miłosny względem Izabeli Cichockiej - głównodowodzącej scholi młodzieżowej w parafii. Darek jednak został uratowany przez swoich rodziców, którzy udzielili mu pierwszej pomocy i zawieźli do szpitala. Zszokowana pani Wigierska nie wiedząc co robić, zatelefonowała do księdza proboszcza (mimo późnych godzin nocnych) by poinformować go o wypadku. Proboszcz przyjechał natychmiast nie budząc pozostałych księży.

Mimo pomyślnego zabiegu uratowania życia Darek wciąż był w ciężkiej kondycji psychicznej i fizycznej. Do domu powrócił po tygodniu, jednak nie mógł przez jakiś czas normalnie pracować. Do spraw rekonwalescencyjnych doszła depresja po utracie swojej pierwszej i jedynej miłości.

Próba samobójcza Wigierskiego rozpoczęła kolejny trudny okres w działalności formacji. Przez nią zostały odwołane wszystkie dotychczasowe plany nagrywania albumu wspomnieniowego. W dniu 17 sierpnia 2012 do księdza Bolesława przyszedł dekret biskupa o przeniesieniu księdza Piotra Siwego na inną parafię. Ostatecznie wszyscy ze spokojem przyjęli informację o zawieszeniu działalności grupy do czasu powrotu Darka, który wydawał się mało prawdopodobny. Księża postanowili zaczekać na powrót Dariusza do pełni zdrowia. Wiedzieli, że bez najkreatywniejszego członka nie mają szans na dalsze ewentualne sukcesy.

Pod koniec sierpnia 2012 Izabela Cichocka została wydalona z parafialnego Ruchu Światło-Życie bez podania przyczyny ze strony księdza Siwiuka. Swoje niezadowolenie jego decyzją wyrazili inni ważniejsi członkowie wspólnoty.

Pomimo zawieszenia, ksiądz Polkowski wykorzystał tę ogromną przerwę, aby zaprezentować swoje solową karierę. Owocem sesji trwającej od lipca do września 2012 jest album "I Can't Breathe Anymore".

Powrót "Wigiera"

[edytuj | edytuj kod]

Wyczekiwanie trwało do czerwca 2014, kiedy Dariusz skończył pierwszy rok studiów. Jednak studiowanie na KULu uniemożliwiło dalszą pracę Darka jako producent, który całymi dniami jeszcze w liceum miksował piosenki, co było czasochłonne. Doszło do zmian personalnych w strukturze zespołu. Miejsce Wigierskiego jako producenta i aranżera zajął Tomasz Piotrzyński - pierwszy organista w parafii, który w pierwszej chwili nie chciał przyjąć propozycji. Menadżerem mianowano Waleriana Dmowskiego - obecnego organistę i przyjaciela Piotrzyńskiego z czasów liceum. Dariusz Wigierski w czasie swojej absencji zdołał opanować reguły gry na gitarze basowej, co nieco poprawiało sytuację formacji po odejściu księdza Piotra Siwego. Tego samego roku na parafię przesłano księdza Łukasza Kowala - prywatnie gitarzystę i fana AC/DC

CHCĘ CIĘ ZAPOMNIEĆ NA ZAWSZE!

[edytuj | edytuj kod]

Album nagrywany był po dwuletniej absencji dotychczasowego producenta i najmłodszego członka formacji - Dariusza Wigierskiego oraz po okresie zawieszenia zespołu. W ciągu dwóch lat nieobecności Darek dochodził do siebie po próbie samobójczej spowodowanej nieudanym planem ułożenia sobie życia obok ukochanej kobiety. Po przejściu depresji i pomyślnym przejściu z liceum na studia na Uniwersytecie Warszawskim młody muzyk wykorzystał czas czteromiesięcznych wakacji do skomponowania utworów na nowy album zespołu. W ciągu dwuletniej przerwy Darek skomponował i nagrał domowe wersje utworów, które miałyby znaleźć się na nowym, zupełnie odmiennym krążku. Największy wpływ na twórczość miała ponura muzyka zespołu Pink Floyd, której Wigierski słuchał będąc pogrążony w rozpaczy. W trakcie absencji przychodził do kościoła tylko w niedziele, ale nie stronił od kontaktu z serdecznymi księżmi-współpracownikami. W miarę upływu czasu przekazał proboszczowi projekt nowego albumu. Miał on zawierać eksperyment muzyczny w postaci długiej suity instrumentalno-wokalnej, będącej sercem albumu. Już przy poznaniu tytułu księża nie mieli wątpliwości, czego będzie dotyczył. W czasie przerwy Darek był na tyle aktywny artystycznie, że zaprojektował okładkę, ale na razie schematycznie. Miał to być szkic rysunku autorstwa Wigierskiego przedstawiający młodego mężczyznę, uderzającego swoją już byłą ukochaną szpicrutą w twarz (co w rzeczywistości jest odwzorowaniem sceny z powieści Stefana Żeromskiego pod tytułem Przedwiośnie, kiedy główny bohater - Cezary Baryka uderza Laurę Kościeniecką).

Izabela Cichocka pojawiła się niezapowiedzianie w studiu 31 lipca 2014 w środku sesji nagraniowej. Akurat wtedy ksiądz Bolesław Poluś nagrywał swój wokal do piosenki tytułowej. Księża byli zaskoczeni tą niespodziewaną wizytą, tym bardziej Dariusz, do którego powróciły złe wspomnienia. Izabela zapytała, czy może porozmawiać z Darkiem na osobności. Darek, mimo swojego wewnętrznego sprzeciwu zgodził się i oboje wyszli do sadu obok plebanii. Nikt nie wie, o czym rozmawiali. Dariusz wrócił mocno zdenerwowany do studia, a ksiądz Marek zobaczył przez okno płaczącą Izabelę trzymającą się za policzek uciekającą w stronę swojego domu. Nie wiadomo, co zaszło między nimi. Był to ostatni raz, kiedy spotkali się razem.

Album był ostatnim wydanym krążkiem grupy pod szyldem wytwórni Heart Records. W 2014 zespół przeniósł swoje prawa do lubelskiej Cool Records Poland działającej przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Tamtejszy kierownik studia i zarazem wykładowca - ksiądz Marek Pytyński - został współpracownikiem i producentem pomocniczym.

THE FLOOR

[edytuj | edytuj kod]
Koncert z okazji premiery "The Floor",Plac Litewski w Lublinie 29 września 2016

Komercyjny sukces poprzednika zmotywował Wigierskiego (w tym momencie traktowanego jako dyktatora zespołu pomimo, że faktyczną głową był proboszcz Polkowski) do utworzenia nowatorskiego wydawnictwa pod postacią [[opera rockowa|opery rockowej]. Materiał zawarty na albumie jest epicką opowieścią muzyczną skupiającą się na wewnętrznych przeżyciach młodego muzyka rockowego imieniem Michael, który w wyniku odrzucenia ze strony jego obiektu miłosnych zainteresowań oraz całego środowiska starych przyjaciół postanawia podciąć sobie żyły. Po straceniu przytomności dostępuje wizji w swoim umyśle o powstaniu z letargu i wyniszczeniu wszystkich życiowych przeciwników oraz fałszywych kumpli. Po dojściu do "normalności" wprowadza plan wizji w życie. Pierwsze co robi, to w trakcie wizyty pojednania jego niedoszłej ukochanej pluje jej w twarz i policzkuje. Urządza zasadzki na jej przyjaciół (w albumie zwanych "konfidentami") przez co zostaje zatrzymany przez policję. Pewnego dnia, gdy może się wydawać, że plan został wykonany, Michael ginie w wypadku samochodowym. Na pierwszym w dyskografii studyjnej The Priestles albumie dwupłytowym w sposób muzyczny zawarto to, co przez ostatnie cztery lata nie mogło opuścić duszy Wigierskiego. Sam stał się apodyktyczny pod wpływem wcześniejszych przeżyć. Dlatego też sesje odbywały się w ponurej atmosferze konfliktu. Sytuacja była na tyle beznadziejna, że na trzy tygodnie z zespołu odszedł ksiądz Marek Bah. Kiedy po usilnych prośbach Wigierskiego powrócił do studia, zastał swoją perkusję udekorowane kwiatami i kartką z napisem "Najlepszy Perkusista na Świecie".

Na krótko po premierze w październiku 2016 roku rozpoczęto otwartą nagonkę na osobę Wigierskiego, któremu zarzucono apodyktyczność i znęcanie się nad księżmi (co nie było czystą prawdą). Po hucznym koncercie w Lublinie doszło do incydentu pod domem Wigierskiego. Lidera grupy próbowano dotkliwie pobić dwóch zamaskowanych mężczyzn, ale dzięki interwencji policjanta mieszkającego w sąsiedztwie skończyło się jedynie na kilu zadrapaniach i ranie oczodołu. Jak się potem okazało, byli to bliscy przyjaciele Izabeli Cichockiej, którzy, pomimo jej sprzeciwu, chcieli się za nią zemścić. Obu wandali niedługo potem schwytano, ale wypuszczono po krótkim czasie po okazaniu "skruchy".

Jedyny promocyjny koncert zorganizował KUL 29 wrzesnia 2016. Zapis koncertu w wersji audio wydano rok później.

"Lonely Islands"

[edytuj | edytuj kod]

"Samotne Wyspy" cechuje "uspokojenie" po długotrwałym okresie "dyktatury" Dariusza Wigierskiego. Nie jest to już typowe progresywne dzieło jak monumentalny poprzednik a mieszanka progresu z bluesem. Utwory charakteryzuje wysunięte na pierwszy plan solówki gitarowe współgrające z gitarą basową i perkusją z dodatkowym towarzystwem instrumentów klawiszowych.

Obok "The Floor" to drugi album The Priestles, którego produkcja stawiała troskę o najmniejsze szczegóły. Najmniejszy wkład w powstawanie krążka miał nie, jak to się mogło wydawać ksiądz Marek Bah (powracający ze swoimi dwiema kompozycjami), lecz... Dariusz Wigierski, który ograniczył się do zagrania na basie i klawiszach w małej liczbie utworów oraz współprodukcji całości. Pomimo tak wyjątkowo stonowanej atmosfery nie zabrakło napięć i kłótni. Główny konflikt roztaczał się w trakcie przymiarek do rejestracji utworu "Rockin' Blues". Problem polegał za oświadczeniu księdza Łukasza Kowala o zaproszeniu do gościnnego zagrania w tym utworze dwudziestodwuletniej wówczas... Izabeli Cichockiej, którą jako nowy moderator parafialnego Ruchu Oazy przywrócił z powrotem do grona członków. Pomysł zyskał aprobatę wszystkich księży poza Wigierskim, który na wszelkie sposoby próbował zapobiec ingerencji jego byłej miłości w nowy projekt. Starania spełzły na niczym. Dariusz był przeciwny nawet wówczas, kiedy Cichocka dobrowolnie zrezygnowała z tantiem ze sprzedaży. Nie pomogły wielokrotne namowy księdza proboszcza, który uznał, iż brutalną przeszłość należy pogrzebać. Sesje z udziałem Cichockiej trwające trzy dni odbyły się, jednakże bez udziału Wigierskiego, który wyjechał na krótkie wczasy do Sanoka.

Równo z premierą albumu ówczesny ordynariusz siedlecki bp Zbigniew Czernihowski rozpoczął otwartą kampanię przeciwko działalności formacji. W liście skierowanym do proboszcza wyraził swoje zaniepokojenie zaniedbaniem spraw parafialnym i zajmowaniem się czynnościami nie związanymi z powołaniem kapłańskim. Przy czym zagroził, że jeżeli zespół nie zakończy działalności, zagwarantował masową przerzutkę wszystkich księży (włącznie z proboszczem, którzy przeszedłby na emeryturę) na inne parafie. Po tym Dariusz Wigierski samodzielnie napisał wiadomość zwrotną do ordynariusza z oświadczeniem, iż zespół The Priestles nie traci czasu na samą muzykę i wykonuje swoje obowiązki duszpasterskie. Czarę goryczy przelało zdanie, iż zespół nie zaprzesta działalności. Następstwem było przeniesienie księży Marka i Kowala na inne parafie w 2018 i obsadzenie ich miejsc wikariuszami mających zakaz ingerencji w dokonania zespołowe i nakaz biskupi o informowaniu ordynariusza o ewentualnych czynnościach.(tj. kablowanie jak za komuny).

Kilka miesięcy po premierze "Samotnych Wysp" Dariusz Wigierski zadecydował o wydaniu kilku kompozycji odrzuconych z materiałów do płyty "I Want To Forget You Forever". Jednakże wykorzystał tę okazję do wydania ich jako pierwsze solowe dokonanie. Do współpracy zaprosił księdza Bolesława Polkowskiego i Marka Pytyńskiego jako wirtuozów instrumentów klawiszowych. Ale po nagraniu sześciu utworów utrzymanych w stylu płyty "Floodland" The Sisters of Mercy wytwórnia Cool Records Lublin chcąc wykorzystać ostatni oddech formacji wymogła na Wigierskim zmianę nazwy wykonawcy całości z jego nazwiska na "The Priestles". Zgodzono się wymienić Wigierskiego jako autora wszystkich kompozycji. EP-ka "Black Planet" pojawiła się 15 czerwca 2018 roku. Jest to pierwszy i zarazem jedyny krążek, w którym prawdziwą perkusję zastąpił automat perkusyjny.

Agonia i rozpad zespołu, czyli "Ostatnie Pożegnanie"

[edytuj | edytuj kod]

W 2018 roku po wysyłce perkusisty i gitarzysty na inne parafie Dariusz Wigierski i ksiądz Bolesław Polkowski zawiesili działalność zespołu ze względu na zaistniałą sytuację. Jako dwaj jedyni formalni członkowie rozpadającej się formacji uznali, że dni zespołu są policzone. Jednak charakter obu panów nakazywał pożegnać się z fanami w sposób jak najbardziej godny. W związku z tym poproszono o pomoc w nagrywaniu wieloletniego współpracownika - Radosława Dobierzyńskiego i producenta księdza Marka Pytyńskiego jako klawiszowca. Perkusję dzielili na spółę ksiądz proboszcz z Darkiem. Nagrywanie albumu przebiegało w formie pośpiesznej ze względu na nacisk wspólnot parafialnych wykorzystujących sytuację i domagających się przywrócenia salki katechetycznej do stanu z 2009 roku. Proboszcz Polkowski obiecał parafianom oddanie jej do użytku zewnętrznego na równi z początkiem roku 2020.

Wszyscy wiedzieli, że to koniec. Pomimo żałobnego tytułu album ma optymistyczny charakter. Wykorzystano i ostatecznie dopracowano odrzucone na przestrzeni lat pomysły, przez co album ma charakter wspominkowy. Do tego stopnia, iż proboszcz Polkowski postanowił ukazać szerszym audytorium swoją działalność jeszcze za czasów seminarium, kiedy grywał w zespole z braćmi klerykami. Użyto nagrań zarejestrowanych na taśmie z lat 1970-1990, kiedy to młody proboszcz Polkowski jeszcze jako kleryk, diakon i ksiądz należał do seminaryjnego zespołu "Pasterze". Tomasz Piotrzyński zadbał o restaurację materiału, aby dopasowała się w nowe aranżacje (oryginały miały jakość studyjnych wersji demo). Aby zapobiec problemom ze strony starych przyjaciół proboszcza zdecydowano użyć jedynie utworów autorstwa proboszcza. Aranżacje wykonano od nowa, natomiast w kilku piosenkach słychać wokal Polkowskiego z lat młodości. Utwory proboszcza i Wigierskiego występują naprzemiennie.

Album wydano 23 grudnia 2019 roku. Dzień później pod koniec Pasterki proboszcz Polkowski ogłosił zakończenie działalności formacji. Zamiast śpiewu kolęd mszę nocną zakończyły owacje na stojąco. Wszystkich wzruszył moment braterskiego uścisku Dariusza Wigierskiego i proboszcza. Po świętach salkę posprzątano z pozostałości sprzętu, który przekazano Darkowi jako wotum za wiele lat przewodnictwa. W Sylwestra rozwiązano umowę z Cool Records Lublin.

Po dokładnie dziesięciu latach istnienia zespół The Priestles przestał istnieć.

Koncert Dariusza Wigierskiego z Michałem Kasprowskim i zespołem Scary Faces w Krakowie, 1 lipca 2021