Wikipedysta:Sentozlo/brudnopis

Detroit, Policja przeszukuje ekwipunek znaleziony w podziemnym browarze podczas okresu prohibicji

Prohibicja w Stanach Zjednoczonych, znana także jako Szlachetny Eksperyment trwała od 1919 do 1933 roku, podczas której sprzedaż, produkcja oraz transport akoholu była zakazana na terenie całego kraju. Prohibicję wprowadzała 18. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych

Senat Stanów Zjednoczonych zaproponował tą poprawkę 18 grudnia 1917, poparta przez 36 Stanów, została ratyfikowana 16 stycznia 1919 roku, natomiast wprowadzona w życie została 17 stycznia 1920 roku. Niektóre stany wprowadziły prohibicję zanim 18. poprawka została ratyfikowana.

"Ustawa Volstead'a", jak potocznie nazywano Narodową Ustawę o Prohibicji, została uchwalona przez Kongres mimo weta prezydenta Woodrowa Wilsona 28 października 1919 roku i ustaliła definicję prawną alkoholi, oraz kary za ich produkcję. Choć ustawa zakazywała sprzedaży alkoholu, jego produkcji i transportu, rząd federalny podjął niewielkie kroki, by ustawa była respektowana. W 1925 roku w Nowym Jorku funkcjonowało od 30 do 100 tys. klubów, w których można było skosztować alkoholu.

Po wprowadzeniu zakazu ilość spożywanego alkoholu zmalała, jednak prohibicja doprowadziła do rozprzestrzenienia się organizacji przestępczych i rozkwitu podziemnego handlu. W czasach Wielkiego Kryzysu (1929-1933) ustawa stawała się coraz bardziej niepopularna, szczególnie w dużych miastach. Do czasu Maskary w Dniu Świętego Walentego w 1929, Amerykanie uważali, pomimo niektórych niepowodzeń, że prohibicja działa i przynosi zamierzone efekty.

W dniu 22 marca 1933 roku prezydent Franklin Roosevelt podpisał poprawkę do ustawy Volsteada, zwaną "Cullen-Harrison", pozwalającą na produkcję i sprzedaż niektórych rodzajów napojów alkoholowych. 5 grudnia 1933 ratyfikowano 21. poprawkę do Konstytucji Stanów Zjednoczonych, która znosiła poprawkę 18. wprowadzającą prohibicję. Tym niemniej, prawo federalne Stanów Zjednoczonych nadal zakazuje produkcji wyrobów spirytusowych bez spełnienia licznych wymogów licencyjnych, które powodują, że produkcja napojów spirytusowych na własny użytek jest ciągle niepraktyczna.

Historia

Początki

Postęp pijaka: szkic Nathaniela Curriera wspierający Ruch na Rzecz Wstrzemięźliwości, styczeń 1846

W maju 1657 roku, Generalny Sąd w Massachusetts zabronił sprzedaży mocnych alkoholi takich jak: rum, brandy, wino ,whisky, etc.

Ogólnie rzecz biorąc, nieformalne społeczne kontrole w domach i w społeczności pomogły podtrzymać oczekiwania, że nadużywanie alkoholu było nieakceptowalne. "Pijaństwo było potępiane i karane, lecz wyłącznie jako nadużycie daru danego przez Boga. Picie samo w sobie nie było uważane za karygodne, tak jak żywności nie obwiniono by o grzech obżarstwa. Nadmierne spożycie było osobistą nieroztropnością". Kiedy nieformalne kontrole kończyły się porażką, zawsze można było przedsięwziąć kontrole legalne.

Jeden z ważniejszych lekarzy końca XVIII wieku, Benjamin Rush, twierdził w 1784 roku, że nadmierne używanie alkoholu jest szkodliwe dla zdrowia fizycznego jak i psychicznego (wierzył jednak bardziej w ograniczenie spożycia, niż w jego zakaz). Pod wpływem szeroko znanych poglądów Rusha, około 200 rolników w stanie Connecticut założyło w 1789 roku Ruch na Rzecz Wstrzemięźliwości. Podobne stowarzyszenia powstawały w 1800 roku w Wirginii, a w 1808 w Nowym Jorku. W następnej dekadzie powstały kolejne organizacje głoszące wstrzemięźliwość w ośmiu stanach, niektóre z nich były stowarzyszeniami międzystanowymi.

W 1830 roku, przeciętny Amerykanin spożywał 1,7 butelki napojów wyskokowych w tygodniu, co daje trzy razy więcej niż w 2010 roku.

Rozwój ruchu na rzecz prohibicji

Ruch na rzecz prohibicji (ruch "suchych") zaczął działać w latach 40. XVIII wieku. Przodownikami byli pietyści wyznań religijnych, w szczególności metodyści. W późnym wieku XIX, Ruch na Rzecz Wstrzemięźliwości poszerzył zakres swych działań, z abstynencji na wszystkie zachowania i instytucje związane z konsumpcją alkoholu. Wielebni tacy jak Mark A. Matthews utożsamiali bary, w których spożywano alkohol z prostytucją.

"Kto nie kocha wina, żony i muzyki, będzie głupcem przez całe życie!" — życiowa sentencja Niemiecko-Amerykańskich imigrantów w 1873 r.

W latach 50. XVIII w. odnotowywano pewne sukcesy, w tym całkowity zakaz wytwarzania i sprzedaży alkoholu wprowadzony w 1851 roku w stanie Maine]. Uchylenie tego przepisu nastąpiło w 1856 roku. Ruch szybko tracił siły, a w czasie trwania wojny secesyjnej (1861- 1865) został zmarginalizowany.

Kwestia ta została na nowo poruszona, wraz z założeniem Partii Prohibicji w 1869 roku i Chrześcijańskiego Związku Kobiet na Rzecz Wstrzemięźliwości, powstałego w 1873 roku. Organizacje uważały, że najlepszą metodą do osiągnięcia celu była edukacja. Starano się więc dotrzeć do dzieci, aby one mogły w przyszłości doprowadzić do wprowadzenia zakazu.

W 1881 roku, Kansas jako pierwszy stan wyjął spod prawa napoje alkoholowe w Konstytucji, zaś aktywistka Carry Nation zyskuje rozgłos za wkroczenie do jednego z barów, besztanie ich klientów i zniszczenie siekierą butelek z alkoholem. Zakłada ona także stowarzyszenie "Grupa Carry Nation za prohibicją", której jest liderem. Inni działacze próbują nawoływać do zaprzestania sprzedaży alkoholu w barach poprzez śpiew i modlitwę. Wiele innych stanów, szczególnie na południu, także wprowadza prohibicję.

W erze wzrostu popularności prohibicji(1890-1920), wrogość do salonów i ich wpływów politycznych stała się powszechna. Natomiast Liga Antysalonowa zaczęła wypierać Partię Prohibicji i Chrześcijański Związek Kobiet na rzecz Wstrzemięźliwości, jako organizacja najbardziej wpływowa na rzecz prohibicji.

Prohibicja była ważną częścią polityki państwowej i samorządowej od 1840 roku, aż do lat trzydziestych XX wieku. Siły polityczne miały zawiły charakter etnoreligijny , o czym świadczy wiele badań historycznych. Prohibicji żądał tak zwany "suchy" ruch - przede wszystkim pietyści wyznań protestanckich zwłaszcza metodyści, Północna Konwencja Baptystów, Południowa Konwencja Baptystów, prezbitariani, wyznawcy Kościołów Chrystusowych, Kongregacjonaliści, kwakrzy oraz luteranie. Postrzegali oni salony jako politycznie skorumpowane, a picie alkoholu jako osobisty grzech. Opozycją byli tak zwani "mokrzy" - głównie protestanci liturgiczni (niemieccy luteranie oraz wyznawcy Kościoła Episkopalnego, oraz wyznawcy Kościoła rzymsko-katolickiego, którzy potępili pomysł, jakoby rząd miał określać moralność. Nawet w twierdzy "mokrych", jaką był Nowy Jork, działał aktywnie ruch na rzecz prohibicji, na czele którego stał kościół norweski oraz Afro-amerykańscy działacze związkowi, którzy wierzyli, że prohibicja będzie korzystna dla pracowników, zwłaszcza dla Afroamerykanów. Sprzedawcy herbaty i producenci wód źródlanych także popierali prohibicję, sądząc, że zakaz sprzedaży alkoholu zwiększy zapotrzebowanie na ich produkty.

W 1916 roku podczas wyborów prezydenckich, zarówno kandydat Demokratów Woodrow Wilson jak i kadydat Republikanów Charles Evans Hughes zignorowali problem prohibicji. W każdej partii istniały frakcje, zarówno "suchych" jak i mokrych", kandydaci omijali ten temat, aby nie zrazić do siebie żadnej części politycznego zaplecza.

W styczniu 1917 roku zwołano 65. Kongres, w którym zwolennicy prohibicji byli w zdecydowanej większości (odpowiednio 140 do 64 w Partii Demokratycznej i 138 do 62 wśród Republikanów).Po przyłączeniu się Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej, powstały nowe uzasadnienia wprowadzenie prohibicji: zakaz produkcji napojów alkoholowych pozwoliłby na utworzenie większych zasobów zboża, które inaczej wykorzystywane byłoby do produkcji alkoholi. Podczas prowadzenia kampanii na rzecz prohibicji, uchwała o zakazie produkcji, spożycia i transportu została uchwalona, jednak krótko potem główne argumenty przestały mieć znaczenie, ponieważ wojna dobiegła końca.

Obrońca 18. poprawki. Za Klansmen: Guardians of Liberty opublikowane w Pillar of Fire Church

Rezolucja wzywająca do podjęcia zmian odnośnie prohibicji wprowadzona zotała przez Kongres i uchwalona przez obie izby w grudniu 1917 roku. Do 16 stycznia 1919 roku poprawka została ratyfikowana przez trzydzieści sześć z czterdziestu ośmiu stanów. W dniu 28 października 1919 roku, zmiana została wprowadzona przez zatwierdzenie "Ustawy Volsteada". Prohibicja zaczęła obowiązywać 17 stycznia 1920 roku, kiedy 18. poprawka do konstytucji weszła w życie. Na straży nowego prawa czuwało 1520 agentów federalnych ds. prohibicji.

Chociaż wprowadzone prawo było bardzo kontrowersyjne, prohibicja była popierana przez różne grupy społeczne. Zwolennicy uważali, że zakaz wprowadzi ład społeczny i równość szans dla kobiet, Południowców, osób mieszkających na obszarach wiejskich jak i dla Afroamerykanów. Will Rogers często żartował z południowych prohibicjonistów: "Południe jest suche i będzie głosowało za suchością. A przynajmniej każdy, kto będzie wystarczająco trzeźwy aby dotoczyć się do urn". Zwolennicy zmian wkrótce stali się pewni siebie i wiedzieli, że ustawa nie zostanie szybko uchylona. Przekonanie to było tak silne, że nawet jeden z jej twórców, Senator Morris Sheppard, zażartował, że jest tyle szans na uchylenie 18. poprawki, jakie są szanse na to, że koliber doleci na Marsa z przywiązany do ogona pomnikiem Washingtona."

W tym samym czasie powstały piosenki, które ogłaszały wprowadzenie ustawy. Książę Walii, Edward, kiedy powrócił do Wielkiej Brytanii po wyprawie w 1919 roku do Kanady, opowiedział ojcu, królowi Jerzemu V, o pieśni którą usłyszał na granicy:

Dzudziestu czterech Jankesów, bardzo spragnionych,
Przeszło przez granice, by się napoić,
Kiedy butelka była już otwarta, Jankes zaczął śpiewać,
Bóg błogosławił Amerykę, lecz Bóg ochronił Króla

Kwestia prohibicji stała się bardzo kontrowersyjna wśród lekarzy, którzy bardzo często przepisywali alkohol jako lek w celach terapeutycznych. Kongres wysłuchał o wartościach medycznych piwa w 1921 roku. Następnie lobby lekarskie zaczęło wnioskować o zniesienie prohibicji na trunki alkoholowe, które także miały zastosowanie lecznicze.

Kiedy sprzedaż, produkcja i transport alkoholu był nielegalny, 29 sekcja Ustawy Volsteada pozwalała na wytwarzanie w domu wina i cydru. Można było wytwarzać do 200 galonów rocznie, uprawiano także winorośle do wytworzenia domowych win. Ponadto, jedną z nieprawidłowości ustawy było to, że faktycznie nie zabraniała spożywania alkoholu, wiele osób zaczęło składować wina i mocniejsze alkohole w drugiej połowie 1919, roku zanim w styczniu roku następnego sprzedaż alkoholu stała się nielegalna.

Napoje alkoholowe nie były nielegalne w krajach sąsiadujących. Browary i gorzelnie rozkwitły w Kanadzie, Meksyku i na Karaibach, ponieważ ich produkty były spożywane przez odwiedzających te kraje Amerykanów. Znaczna część tej produkcji była nielegalnie przewożona do Stanów Zjednocznych szczególnie przez rzekę Detroit, która stanowi część granicy między USA a Kanadą. Kontrola nad nią była bardzo trudna, co sprzyjało przemytowi alkoholi. Chicago natomiast stało się rajem dla przemytników, miasto było w tym czasie znane jako miasto szalonych lat dwudziestych. Wielu z najbardziej znanych chicagowskich gangsterów, w tym Al Capone i jego przeciwnik Bugs Moran, zarabiali miliony na nielegalnej sprzedaży alkoholu. Pod koniec dekady Capone kontrolował wszystkie 10 000 barów w Chicago i rządził całym biznesem alkoholowym od Kanady po Florydę. Wiele innych przestępstw w Chicago, w tym kradzieże i morderstwa, było bezpośrednio związane z działalnością przestępczą związaną z prohibicją.

Policjant z wrakiem samochodu i skonfiskowanym bimbrem, 1922.

Zniesienie prohibicji

Kronika filmowa 1933

Ponieważ prohibicja robiła się coraz bardziej niepopularna, szczególnie w dużych miastach, jej zniesienie było niecierpliwie wyczekiwane. 23 marca 1933 prezydent Franklin Roosevelt podpisał poprawkę do ustawy Volsteada, znaną jako Ustawa Cullena-Harrisona, pozwalającą na składowanie i sprzedaż piw do zawartości alkoholu wynoszącej 3,2% wagi i 4% objętości oraz win lekkich. Pierwotnie ustawa Volsteada zdefiniowała napoje wyskokowe jako te z większą niż 0,5% zawartością alkoholu. Podczas podpisywania poprawki, Roosevelt wypowiedział swoją słynną uwagę: "Myślę, że to dobra pora na piwo".. Ustawa Cullena-Harrisona stała się prawem 7 kwietnia 1933 roku, a 8 kwietnia 1933 roku Anheuser-Busch Inc. wysłał drużynę konną w celu dostarczenia skrzynki Budweisera do Białego Domu. 18. poprawka została uchylona 5 grudnia 1933 roku, wraz z ratyfikacją 21. poprawki do konstytucji Stanów Zjednoczonych. Mimo wysiłków Hebera Granta i Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, zebranie w Utah pomogło ratyfikować 21. poprawkę. Podczas gdy Utah może być uważane za 36. stan decydujący o ratyfikowaniu poprawki, w dniu w którym Utah zaaprobował poprawkę, zrobiły to również Pensylwania i Ohio.

Prohibicja silnie uderzyła w przemysł alkoholowy i przez to jej zniesienie było dużym krokiem w kierunku polepszenia jednego z sektorów gospodarki. Dobrym przykładem jest tutaj St. Louis.. Miasto było jednym z najważniejszy producentów alkoholu przed wprowadzeniem prohibicji, i było gotowe odzyskania swej pozycji możliwie najszybciej. Jego główny browar miał 50 tys. baryłek piwa gotowych do wysłania od 22 marca. Był to pierwszy producent alkoholu, który wypełnił rynek, ale i inni nie próżnowali. To umożliwiało powolne odzyskiwanie asortymentu przez sklepy, oczywiście po uprzednim otrzymaniu licencji. Przywrócenie produkcji piwa umożliwiło znalezienie pracy tysiącom robotników.

Prohibicja utworzyła czarny rynek, który konkurował z legalną gospodarką będącą już pod presją. Roosevelt został wybrany z powodu Nowego Ładu, który obiecywał poprawę gospodarki, która była możliwa tylko, gdy legalna gospodarka będzie zwycięsko konkurować z innymi siłami gospodarczymi, włączając efekty czarnego rynku z czasów prohibicji. To wpłynęło na wsparcie dla ratyfikacji 21. poprawki, która zniosła 18. poprawkę ustanawiającą prohibicję.

21. poprawka wprost potwierdzała prawo stanów do ograniczania lub zakazywania kupowania lub sprzedaży alkoholu. To prowadziło do niejednolitego prawa, zgodnie z którym alkohol mógł być legalnie sprzedawany w niektórych, lecz nie wszystkich miastach i hrabstwach w obrębie danego stanu. Po zniesieniu 18. poprawki, część stanów kontynuowała prohibicję. Stan Mississippi, mający alkohol nielegalny już w 1907 roku, był ostatnim stanem znoszącym prohibicję w 1966 roku. Kansas nie pozwalało na sprzedaż napojów wysokoprocentowych do 1987 roku. Aż do dziś istnieją liczne "suche" hrabstwa i miasta w Ameryce, które ograniczają lub zakazują sprzedaż napojów wyskokowych.. Dodatkowo, wiele plemiennych rządów zakazało alkoholu w rezerwatach Indian. Prawo federalne rownież zakazywało alkoholu w rezerwatach Indian, jednakże to prawo egzekwowane było tylko w przypadku pogwałcenia lokalnych praw plemiennych dotyczących alkoholu.. Prawo federalne zakazujące alkoholu w hrabstwach indiańskich poprzedzało nawet 18. poprawkę. Żadne dodatkowe zmiany w konstytucji nie były potrzebne do uchwalenia tego prawa, ponieważ rezerwaty Indian oraz terytoria federalne zawsze były uważane za obszary bezpośredniego nadzoru federalnego.

Społeczeństwo

Wiele problemów społecznych zostało przypisanych do czasów prohibicji. Grupy mafijne wcześniej ograniczały swą działalność do kradzieży i hazardu, ale od 1920 rozszerzyły swoją działalność o nielegalne rozprowadzanie alkoholu. Ogromne zyski sprawiły, że czarny rynek alkoholowy gwałtownie rozkwitał. Wszechmocne gangi korumpowały organy ścigania. Mocne alkohole stały się bardzo popularne, ponieważ potencjalnie generowały większe zyski, a to było impulsem do ich przemytu.

Aby zapobiec przemytowi alkoholu z rozlewni, w których używano przemysłowego alkoholu etylowego, rząd nakazał zatruć wszystkie alkohole przemysłowe. W odpowiedzi przemytnicy zatrudniali chemików, którzy z powodzeniem oczyszczali alkohol, by był zdatny do picia. Kolejną odpowiedzią na to zagranie było nakazanie przez Urząd Skarbowy producentom, aby dodawali bardziej śmiercionośne trucizny, zwłaszcza szczególnie trujący alkohol metylowy. Grupa lekarzy z Nowego Jorku ostro sprzeciwiła się takiej polityce, ze względu na niebezpieczeństwo dla życia ludzkiego. Aż 10 000 osób zginęło od wypicia zatrutego alkoholu do czasu kiedy prohibicja została zniesiona.

W czasach prohibicji bardzo popularne było wytwarzanie alkoholu w domu. Sklepy sprzedawały koncentrat z winogron, na którym widniały etykiety ostrzegające o czynnościach, jakich należy unikać, aby zapobiec fermentacji koncentratu na wino. Domowo destylowana wódka określana była mianem " wannowego ginu" w miastach północnych, i mianem "bimbru" na obszarach wiejskich Karoliny Północnej, Karolina Południowej, Georgii i Tennessee. Od momentu, kiedy sprzedaż prywatnie wyrabianych alkoholi stała się nielegalna i zablokowana przez urząd podatkowy, domowi producenci zostali pogrążeni. W odpowiedzi, przemytnicy alkoholi w południowych częściach kraju zaczęli tworzyć szybsze samochody. Posiadanie takich aut dawało duże szanse na prześcignięcie i ewentualną ucieczkę przed Agentami Biura ds. Alkoholu, Tytoniu i Broni palnej (BATF), potocznie zwanych "agetami skarbowymi". Pojazdy, którymi się poruszali nazywane były jako "bimbrowi biegacze" lub "lśniący biegacze".

Prohibicja miała także duży wpływ na przemysł muzyczny, w szczególności powiązany z jazzem. Knajpy, gdzie można było wypić alkohol, stały się bardziej popularne, a w czasach Wielkiego Kryzysu, który spowodował migracje, muzyka jazzowa rozproszyła się po całym kraju. Ruch rozpoczął się w Nowym Orleanie i przemieszczał się na północ do Chicago i Nowego Jorku. Był to czas rozkwitu różnych styli muzycznych w wielu miastach. Jazz, dzięki wprowadzeniu urządzeń rejestrujących, stał się bardzo popularny. doprowadził też do minimalnej integracji Afroamerykanów z białym obywatelami.

Koszt wprowadzenie w życie prohibicji był bardzo wysoki, a brak wpływów z podatków na alkohol (około 500 mln dolarów rocznie) nadszarpnął budżet państwa. Po uchyleniu 18. poprawki, do którego doszło w 1933 roku, organizacje przestępcze straciły prawie cały rynek sprzedaży alkoholu w większości stanów ze względu na konkurencję z legalnym sklepami, które sprzedawały tanio alkohol.

Prohibicja odbiła się także mocno na przemyśle piwowarskim w Stanach Zjednoczonych. Kiedy unieważniono zakaz, tylko połowa browarów zaistniała ponownie. Lata po zniesieniu prohibicji ukształtowały piwowarski rynek Amerykański aż do dziś. Historycy Wina wskazują także, że prohibicja zaszkodziła raczkującemu wówczas rynkowi winiarskiemu. Winorośle wysokiej jakości zostały zastąpione przez uprawy winogron o zdecydowanie grubszych skórkach, które można było łatwiej transportować. Wielu specjalistów od produkcji wina wyemigrowało do krajów w których prohibicja nie obowiązywała.

Kiedy prohibicja dobiegała końca, niektórzy zwolennicy otwarcie przyznawali się do porażki. Cytat z listu napisanego w 1932 przez bogatego przemysłowca Johna D. Rockefellera, Jr. brzmi:

Kiedy prohibicja została wprowadzona, miałem nadzieję, że będzie szeroko wspierana przez opinię publiczną i wkrótce przyjdzie ten dzień, kiedy zło wywołane przez alkohol zniknie. Powoli i niechętnie zaczynam wierzyć, że to się nigdy nie spełni. Zamiast tego, picie alkoholu powszechnie wzrosło, knajpy zastąpiły salony, pojawiła się ogromna armia przestępców, wielu naszych najlepszych obywateli otwarcie ignorowało prohibicję, szacunek do prawa został znacznie nadszarpnięty, a przestępczość osiągnęła poziom, jakiego nigdy wcześniej nie widzieliśmy.

Niektórzy historycy zauważyli, że przemysł alkoholowy zaakceptował mocniejsze regulacje prawne w kilkadziesiąt lat po uchyleniu prohibicji, aby zmniejszyć ryzyko, że prohibicja powróci.

Produkcja Wina w czasach prohibicji

W czasie prohibicji amerykanie zaczęli produkować w domach swój alkohol. Do tej produkcji używali tak zwanych cegieł wina, czasami nazywanymi blokami winnymi. W odpowiedzi na zapotrzebowanie na sok winogronowy, hodowcy winorośli w Kalifornii zwiększyli powierzchnię swoich upraw o 700% w ciągu pierwszych pięciu lat obowiązywania zakazu. Soki powszechnie sprzedawane były pod nazwami "cegły Wina Reńskiego", "bloki Porto" itd., wraz z ostrzeżeniem: "Po rozpuszczeniu cegły w galonie wody, nie ustawiać dzbana w szafie przez dwadzieścia dni, gdyż wtedy zamieni się wino" . Jeden z producentów "cegieł winogrowowych" sprzedawał dziewięć odmian: porto, Virginia Dare, Muscatel, Angelica, Tokaj, Sauterne, Riesling, Claret i Burgundia.

Wizerunek w Mediach

• W 1932 Człowiek z blizną film ukazujący życie Ala Capone w czasach prohibicji, oraz jego upadek.
• W 1932 Końskie pióra, film z udziałem braci Marx, ukazujący słynną scenę w jednej z knajp z czasów prohibicji.
• W 1984 Dawno temu w Ameryce, film ukazuję historię pięciu dorastających chłopców w czasach prohibicji.
• W 1987 Nietykalni przedstawia kronikę okresu prohibicji, i wysiłki agentów by egzekwować prawo w tym czasie w Chicago.

Telewizja

• Serial telewizyjny Nietykalni ukazujący wiele prawdziwych historii z czasów prohibicji w Chicago i kampanii działającej przeciwko haraczom za czasów Eliota Nessa
• Serial telewizyjny Zakazane Imperium, pokazujący poziom korupcji w wyższych szczeblach administracji miejskiej w czasach prohibicji.

Zobacz także

• Biuro ds. Alkoholu, Tytoniu, Broni Palnej oraz Materiałów Wybuchowych (ATF)
• Alkohol etylowy
• Bimber
• Przestępczość zorganizowana
• Prohibicja
• Abstynent alkoholowy
• United States Coast Guard

Bibliografia

• Kingsdale, Jon M. "The 'Poor Man's Club': Social Functions of the Urban Working-Class Saloon," American Quarterly vol. 25 (October, 1973): 472-89.
• Kyvig; David E. Law, Alcohol, and Order: Perspectives on National Prohibition Greenwood Press, 1985.
• Mark Lender, editor, Dictionary of American Temperance Biography Greenwood Press, 1984
• Miron, Jeffrey A. and Jeffrey Zwiebel. “Alcohol Consumption During Prohibition.” American Economic Review 81, no. 2 (1991): 242-247.
• Miron, Jeffrey A. "Alcohol Prohibition" Eh.Net Encyclopedia (2005) online
• Moore, L.J. Historical interpretation of the 1920s Klan: the traditional view and the popular revision. Journal of Social History, 1990, 24 (2), 341-358.
• Sellman; James Clyde. "Social Movements and the Symbolism of Public Demonstrations: The 1874 Women's Crusade and German Resistance in Richmond, Indiana" Journal of Social History. Volume: 32. Issue: 3. 1999. pp 557+.
• Rumbarger; John J. Profits, Power, and Prohibition: Alcohol Reform and the Industrializing of America, 1800–1930, State University of New York Press, 1989.
• Sinclair; Andrew. Prohibition: The Era of Excess 1962.
• Timberlake, James. Prohibition and the Progressive Movement, 1900–1920 Harvard University Press, 1963.
• Tracy, Sarah W. and Caroline Jean Acker; Altering American Consciousness: The History of Alcohol and Drug Use in the United States, 1800–2000. University of Massachusetts Press, 2004
• Victor A. Walsh, "'Drowning the Shamrock': Drink, Teetotalism and the Irish Catholics of Gilded-Age Pittsburgh," Journal of American Ethnic History vol. 10, no. 1-2 (Fall 1990-Winter 1991): 60-79.

Dalsze czytanie

• Behr, Edward. (1996). Prohibition: Thirteen Years That Changed America. New York: Arcade Publishing. ISBN 1-559-70356-3.
• Burns, Eric. (2003). The Spirits of America: A Social History of Alcohol. Philadelphia: Temple University Press. ISBN 1-592-13214-6.
• Clark, Norman H. (1976). Deliver Us from Evil: An Interpretation of American Prohibition. New York: Norton. ISBN 0-393-05584-1.
• Kahn, Gordon, and Al Hirschfeld. (1932, rev. 2003). The Speakeasies of 1932. New York: Glenn Young Books. ISBN 1-557-83518-7.
• Kobler, John. (1973). Ardent Spirits: The Rise and Fall of Prohibition. New York: G.P. Putnam's Sons. ISBN 0-399-11209-X.
• Lerner, Michael A. (2007). Dry Manhattan: Prohibition in New York City. Cambridge, MA: Harvard University Press. ISBN 0-674-02432-X.
• Murdoch, Catherine Gilbert. (1998). Domesticating Drink: Women, Men, and Alcohol in America, 1870-1940. Baltimore: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-801-85940-9.
• Okrent, Daniel. (2010). Last Call: The Rise and Fall of Prohibition. New York: Scribner. ISBN 0-743-27702-3.
• Peck, Garrett. (2009). The Prohibition Hangover: Alcohol in America from Demon Rum to Cult Cabernet. Piscataway, NJ: Rutgers University Press. ISBN 0-813-54592-7.
• Pegram, Thomas R. (1998). Battling Demon Rum: The Struggle for a Dry America, 1800-1933. Chicago: Ivan R. Dee. ISBN 1-566-63208-0.
• Waters, Harold. (1971). Smugglers of Spirits: Prohibition and the Coast Guard Patrol. New York: Hastings House. ISBN 0-803-86705-0.

Linki zewnętrzne

• Alcohol prohibition (EH.Net economic history encyclopedia)
• The Effect of Alcohol Prohibition on Alcohol Consumption (PDF)
• Hypertext History — U.S. Prohibition
• Prohibition news page — Alcohol and Drugs History Society
• About.com: Prohibition (in the U.S.)
• Did Prohibition Reduce Alcohol Consumption and Crime?
• Report on the Enforcement of the Prohibition Laws of the United States by the National Commission on Law Observance and Enforcement (Wickersham Commission Report on Alcohol Prohibition)
• Senate Judiciary Committee Hearings on Alcohol Prohibition — 1926
• Policy Analysis — Alcohol Prohibition Was A Failure
• Prohibition in Appalachia: "Little Chicago" The Story of Johnson City,Tennessee
• Free from the Nightmare of Prohibition (by Harry Browne)
• Historic Images of US Prohibition
• Prohibition: How Dry We Ain't - slideshow by Life magazine

Kategoria:Historia Stanów Zjednoczonych