[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Vanadium

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vanadium
Rok założenia

1979

Rok rozwiązania

1996

Pochodzenie

Mediolan, Włochy

Gatunek

hard rock, heavy metal, glam metal, AOR

Aktywność

1979–1990, 1995–1996

Wydawnictwo

Durium, Green Line, NAR

Skład
Steve Tessarin
Pino Scotto
Ruggero Zanolini
Domenico Prantera
Lio Mascheroni
Byli członkowie
Claudio Acquini
Fortu Sacca
Americo William Costantino

Vanadium – włoski zespół hardrockowy i heavymetalowy, funkcjonujący w latach 1979–1990 i 1995–1996.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Był to jeden z pierwszych włoskich zespołów heavymetalowych, które odniosły sukces na rodzimym rynku. Został założony w 1979 roku przez gitarzystę Steve'a Tessarina, do którego dołączyli wokalista Pino Scotto, klawiszowiec Ruggero Zanolini, basista Fortu Sacca i perkusista Americo William Costantino. Nazwa zespołu pochodziła od wanadu, a ponieważ pierwiastek ten jest używany do produkcji narzędzi, w logo zespołu umieszczono klucz. Grupa, zainspirowana m.in. Deep Purple, Uriah Heep i Rainbow, grała początkowo w lokalnych klubach, zanim nie podpisano kontraktu z wytwórnią Durium Records na wydanie singla pt. „We Want Live Rock & Roll”, a następnie na wydanie albumów studyjnych. Powołanie Tessarina do służby wojskowej spowodowało tymczasem zatrudnienie zastępczego gitarzysty, Claudio Acquiniego. W tym czasie do grupy dołączyli basista Domenico Prantera i perkusista Lio Mascheroni. W 1982 roku ukazał się debiutancki album Vanadium pt. Metal Rock[1].

Po powrocie Tessarina do zespołu Vanadium nagrało dwie kolejne płyty: A Race with the Devil (1983) i Game Over (1984). Drugi z tych albumów sprzedał się w 35 000 kopii[2] mimo faktu, że heavy metal nie był promowany w kraju, a sam zespół niewiele koncertował. W 1985 roku wydano album typu koncertowego pn. On Streets of Danger, w którym do nagranych wcześniej piosenek dograno odgłosy publiczności[1]. W 1986 roku ukazał się czwarty album studyjny grupy, zatytułowany Born to Fight, który sprzedał się w liczbie 40 000 egzemplarzy[2]. Ponadto Vanadium w tym okresie cieszyło się częstą ekspozycją we włoskim kanale telewizyjnym Videomusic[1].

Wydany w 1987 roku album pt. Corruption of Innocence, wyprodukowany w stylu glammetalowym, spowodował krytykę fanów i zwrócenie się ich w stronę cięższych włoskich grup, jak Bulldozer i Extrema. Po bankructwie Durium Records grupa podpisała kontrakt z Green Line Records. W 1989 roku ukazał się album Seventheaven, nagrany w stylu AOR. Porażka komercyjna spowodowała rozpadnięcie się grupy. W 1995 roku zespół na krótko reaktywował się i nagrał włoskojęzyczny album Nel cuore del caos, po czym ponownie się rozwiązał[1].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Eduardo Rivadavia, Vanadium Biography [online], AllMusic [dostęp 2023-06-21].
  2. a b Stefano Ricetti, Intervista Vanadium/Rustless (Steve Tessarin) [online], TrueMetal, 21 lipca 2008 [dostęp 2023-06-21].