[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Zygmunt Hummer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Hummer
Świstek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1897
Stanisławów

Data i miejsce śmierci

1 maja 1940
Oranienburg

Przebieg służby
Lata służby

1914-1916

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier

Formacja

Związek Strzelecki
Legiony Polskie

Jednostki

2 pułk piechoty LP

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
(bitwa pod Bałamutówką)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi (II RP)
Krzyż Legionowy

Zygmunt Hummer (ur. 23 marca 1897 w Stanisławowie, zamordowany 1 maja 1940 w Sachsenhausen) – podoficer Legionów Polskich, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Wacława (urzędnika kolejowego) i Elżbiety z domu Göttmann[1].

Ukończył gimnazjum, a w styczniu 1914 r. wstąpił w Kołomyi do Związku Strzeleckiego. Od sierpnia tegoż roku w Legionach Polskich z przydziałem do 1 kompanii I baonu 2 pułku piechoty[2]. Ciężko ranny 12 maja 1915 r. pod Bałamutówką - za udział w tej bitwie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1].

Stanął przed komisją lekarską w Wiedniu i w roku 1916 został zwolniony ze służby[a]. Absolwent Politechniki Lwowskiej - Wydziału Rolniczego w Dublanach (w roku 1921 uzyskał tytuł inżyniera). Do marca 1923 r. pracował w Urzędzie Ziemskim w Białymstoku, następnie (do roku 1927) zatrudniony był w szkolnictwie. Dalsza jego kariera zawodowa to praca na stanowisku komisarza ziemskiego w: Cieszynie (do 1932 r.), Wilnie, Nieświeżu, Lwowie (lata 1934-1937) i Toruniu (do 1939 r.). Aresztowany w marcu 1940 roku przez władze niemieckie w Toruniu i osadzony w obozie koncentracyjnym Oranienburg, gdzie został zamordowany w dniu 1 maja 1940 roku[1][2].

Za pracę w dziele odzyskania niepodległości Zygmunt Hummer został, na mocy zarządzenia prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 4 lutego 1932 roku, odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Od roku 1928 żonaty z Ludmiłą Bilowicką, z którą mieli syna Mariana (urodzonego w roku 1929)[3].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. Według różnych źródeł zwolnienie ze służby nastąpiło w lutym lub listopadzie 1916 roku.
  2. Monitor Polski Nr 29 z 6 lutego 1932 roku, poz. 35, str. 1 (http://www.prawo.egospodarka.pl/akty/monitor-polski/1932/029/35).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]