Edytujesz Henryk Elzenberg

[[Plik:Henryk Elzenberg.jpg|mały|{{center|Henryk Elzenberg}}]]
'''[[w:Henryk Elzenberg (filozof)|Henryk Józef Marian Elzenberg]]''' (1887–1967) – [[Polska|polski]] [[filozof]] i [[aforysta]].
==''Kłopot z istnieniem. Aforyzmy w porządku czasu''==
* Co znaczy „umieć żyć z ludźmi”? – Niestety, niestety, znaczy to po trosze: myśleć o nich źle, „być” z nimi dobrze.

* Człowiek to potworna kabała, w jaką wdał się byt; co z niej wyniknie?
** Zobacz też: [[człowiek]]

* Etyka jest nauką o mężnym zachowaniu się wobec bytu.
** Zobacz też: [[etyka]]

* Jeden człowiek jest lepszy niż dwóch, dwóch niż gromada, gromada niż społeczeństwo.
** Zobacz też: [[gromada]], [[społeczeństwo]]

* Konwencja przeżera nas na wskroś. Są nawet konwencjonalne sposoby przełamywania konwencji.
** Zobacz też: [[konwencja]]

* Mądrość polityczna polega często na mówieniu głupstw tam gdzie trzeba. Ależ na miłość boską, obywatelu, nigdy przecież na ich myśleniu.
** Zobacz też: [[mądrość]], [[polityka]]

* Najinteligentniejsi ludzie najwięcej miewają głupich pomysłów; ich umysł jest niespokojny, w ciągłym ruchu, więc wciąż się potyka. Głupcy mało mają głupich pomysłów.
** Zobacz też: [[głupiec]], [[głupota]], [[inteligencja]]

* Neopozytywista: istota człekokształtna, z którą nie ma ludzkiego porozumienia.

* Perswazja poparta siłą nie jest perswazją.
** Zobacz też: [[perswazja]]

* Precyzja myśli jest cechą epigonów: powiedzmy ostrożniej: drugiego pokolenia twórcy. Myśl odkrywcza jest na ogół nieprecyzyjna.
** Zobacz też: [[epigon]]

* Rzeczywistość – tę część raczej brudną – powinniśmy niewątpliwie {{rozstrzelony|znać}}: złudzeniami żyć się nie godzi. Ale nie powinniśmy się w nią {{rozstrzelony|wpatrywać}}; bo ze zła i brzydoty cóż ostatecznie innego niż zło i brzydota może się udzielić nam samym?

* Są na świecie i bandyci, i święci. Ale święci obracają się w ramach, które wyznaczają bandyci.
** Zobacz też: [[święty]]

* Surowość jest wyrazem szacunku, wyrozumiałość – lekceważenia.
** Zobacz też: [[lekceważenie]], [[szacunek]], [[wyrozumiałość]]

* Umieć powiedzieć nie: to jest fundament zarówno charakteru człowieka jak jego pozycji wśród ludzi.
** Zobacz też: [[charakter]]

* W dziejach zawsze było sensowne tylko to, co poza nie wyprowadzało.
** Zobacz też: [[sens]]

* Wybieraj to, co jest dla ciebie, a nie wbrew tobie, słuchaj wszystkich, ale decyduj samodzielnie.

* Zalety znienawidzonego są bardziej nienawistne niż jego wady.
** Zobacz też: [[nienawiść]]

==Inne==
* Celem życia jest: w swojej małej jednostkowej duszy odbić jak najwięcej kosmosu.
** Zobacz też: [[cel]], [[kosmos]], [[życie]]

* Czyż mam przestać zabiegać o swoje dobro przyzwoicie ludzkie dlatego, że przy tej okazji jakiś tam łajdak osiągnie swoje łajdackie?
** Zobacz też: [[dobro]]

* Kocha się właściwie tylko szczęśliwych – na nieszczęściu się tylko żeruje.
** Zobacz też: [[miłość]], [[szczęście]]

* Kto pracuje nad ukształtowaniem siebie, ten jest sam.

* Ludzie lepiej się rozumieją, gdy niezupełnie racjonalnie myślą, a mówią w jakimś stopniu metaforycznie.

* Mądrość jest najsubtelniejszą, najbardziej uduchowioną z form panowania, nie nad ludźmi, lecz nad światem.
** Źródło: ''Leksykon złotych myśli'', wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

* Najpraktyczniej zacząć od wyrzeczenia, bo tak czy tak, na nim skończyć wypadnie.

* Należy w imię wielkiej miłości praktykować drobną życzliwość.
** Zobacz też: [[życzliwość]]

* Nie gardź sobą, że bitwę przegrałeś. Trzeba pewnej siły, by się zapędzić aż tam, gdzie się bitwy przegrywa.
** Zobacz też: [[bitwa]]

* Nie ma nic piękniejszego jak człowiek czynu, zdolny do myślenia i czucia.
** Źródło: ''Nic, co ludzkie... Aforyzmy, sentencje i przysłowia'', oprac. Henryk Jurand, LSW, 1982, s. 14.

* Od miernej porcji głupoty poczujesz się chory i nieswój; od potężnej – przyjdziesz do siebie.

* Piękno jest jednocześnie kształtem czegoś i czegoś zasłoną, drogą i zbłądzeniem z tej drogi.
** Źródło: ''Leksykon złotych myśli'', ''op. cit.''
** Zobacz też: [[zasłona]]

* Piękność świata nie jest oparciem.
** Zobacz też: [[piękno]], [[świat]]

* Powołanie człowieka jest proste: budować świat przeciw światu.
** Zobacz też: [[powołanie]]

* Przeznaczenie to tylko inna nazwa naszej natury.
** Źródło: Bogusław Wolniewicz, ''O Polsce i życiu'', Komorów 2011, s. 22
** Zobacz też: [[przeznaczenie]]

* Rzeczą niewybaczalną jest nikczemna hierarchia wartości.
** Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard (oprac.), ''Wiek XX w źródłach'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, ISBN 8301127104, s. 428.

* Samobójstwo jest tą ostatnią rezerwą, tą ostatnią linią obronną, stanowiąca dla nas rękojmię, że poniżej pewnego poziomu poniżenia, upokorzenia, rozbicia wewnętrznego itp. nic i nikt nas zepchnąć nie może. Świadomość, że zawsze można popełnić samobójstwo, to nasze kryte tyły w walce życiowej. Zupełnie inaczej można się wtedy ustosunkować do każdej sprawy; życie nie tylko jest spokojniejsze, ale i o wiele piękniejsze.
** Zobacz też: [[samobójstwo]]

* Są ludzie, którzy nigdy nigdzie nie wsadzą swoich trzech groszy, tylko od razu trzydzieści.

* Uczucie jest źródłem i ujściem, ale rzeka płynie myślami.
** Zobacz też: [[uczucie]]

* W ogromnej większości wypadków efektowna bywa myśl tylko dlatego, że nie przemyślana do końca.

* Wartość walki tkwi nie w szansach zwycięstwa sprawy, w imię której się ją podjęło, ale w wartości tej sprawy.
** Zobacz też: [[walka]]

== O Henryku Elzenbergu ==
* Wkład H. Elzenberga w dorobek polskiej filozofii i psychologii religii pierwszego półwiecza XX wieku jest dość szczególny. Osobliwość ta polega przede wszystkim na łączeniu podejścia filozoficznego do religijności i zjawisk z nią spokrewnionych (mistycyzmu, przeżyć metafizycznych, itp.) z podejściem psychologicznym oraz na oryginalnej, nie dającej się całkowicie utożsamić z żadnym określonym stanowiskiem w dziejach polskiej czy obcej myśli religioznawczej, wykładni tych zjawisk.
** Autor: [[Jan Szmyd]], ''Psychologiczny obraz religijności i mistyki. Z badań psychologów polskich'', Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej, Kraków 1996, s. 248.


{{SORTUJ:Elzenberg, Henryk}}
[[Kategoria:Polscy filozofowie]]
[[Kategoria:Polscy aforyści]]