[go: nahoru, domu]
Wikipedia

Jacek Rotmil

Jacek Rotmil (ur. 24 listopada 1888 w Petersburgu, zm. 26 lipca 1944 w Warszawie) – pochodzący z Rosji niemiecki i polski inżynier, scenograf filmów międzywojennych.

Jacek Rotmil
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1888
Petersburg

Data i miejsce śmierci

26 lipca 1944
Warszawa

Zawód

scenograf filmowy

Życiorys

edytuj

Rotmil był z wykształcenia architektem. Współpracę z branżą filmową rozpoczął w Berlinie tuż po I wojnie światowej. Dla wytwórni niemieckich pracował jako Jacques (lub Jack) Rotmil[1]. Tworzył scenografię m.in. do znanych filmów Die Königin des Weltbades (1926) i Die blaue Maus (1928).

Z powodu żydowskiego pochodzenia po przejęciu władzy przez nazistów przeniósł się na stałe do Polski[2]. Z inż. Stefanem Norrisem założył firmę, która zmonopolizowała polski rynek dekoracji filmowej.

W okresie międzywojennym pracował przy ponad 170 filmach niemieckich i polskich[3]. W wielu z nich był także dyrektorem artystycznym[1].

W czasach okupacji ukrywał się. Aresztowany, został rozstrzelany przez Niemców w ruinach warszawskiego getta[4].

Stanisław Janicki nakręcił o nim w 2013 film dokumentalny Scenograf rekordzista – Jacek Rotmil[5].

Filmografia

edytuj

Był twórcą scenografii w następujących filmach[1]:
1919

  • Der Bastard (jako Jacques Rotmil)

1920

  • Durch Seligkeit und Sünden

1921

1922

  • Monna Vanna
  • Praschnas Geheimnis

1923

  • Das goldene Haar
  • Das Milliardensouper

1924

  • Colibri (jako Jacques Rotmil)

1925

  • Das Herz am Rhein
  • Die vom Niederrhein, 2. Teil
  • Im Krug zum grünen Kranze
  • Der Bastard
  • Die vom Niederrhein
  • Niniche

1926

  • Die Fahrt ins Glück
  • Vater werden ist nicht schwer... (jako Jacques Rotmil)
  • Die Königin des Weltbades (jako Jacques Rotmil)
  • Der lachende Ehemann
  • Die keusche Susanne
  • Die geschiedene Frau (jako Jacques Rotmil)
  • Wien, wie es weint und lacht (jako Jacques Rotmil)
  • Familie Schimeck – Wiener Herzen
  • Der Abenteurer (jako Jacques Rotmil)
  • Die Gesunkenen
  • Die da unten
  • Das Mädchen aus der Fremde
  • Der größte Gauner des Jahrhunderts (jako Jacques Rotmil)

1927

  • Eheferien
  • Der Orlow (jako Jacques Rotmil)
  • Liebesreigen (jako Jack Rotmil)
  • Liebelei (jako Jacques Rotmil)
  • Der Fürst von Pappenheim (jako Jacques Rotmil)
  • Ich habe im Mai von der Liebe geträumt (jako Jacques Rotmil)
  • Ein rheinisches Mädchen beim rheinischen Wein (jako Jacques Rotmil)
  • Die tolle Lola (jako Jacques Rotmil)
  • Das Fürstenkind (jako Jacques Rotmil)
  • Die Bräutigame der Babette Bomberling (jako Jacques Rotmil)
  • Stolzenfels am Rhein (jako Jacques Rotmil)
  • Faschingszauber (jako Jacques Rotmil)

1928

  • Die blaue Maus (jako Jacques Rotmil)
  • Schneeschuhbanditen (jako Jacques Rotmil)
  • Die Yacht der sieben Sünden (jako Jack Rotmil)
  • Vom Täter fehlt jede Spur (jako Jacques Rotmil)
  • Der Tanzstudent (jako Jacques Rotmil)
  • Die geheime Macht (jako Jacques Rotmil)
  • Du sollst nicht stehlen
  • Die Leibeigenen (jako Jacques Rotmil)

1929

  • Die lustigen Vagabunden (jako Jack Rotmil)
  • Wenn du einmal dein Herz verschenkst (jako Jacques Rotmil)
  • Schwarzwaldmädel (jako Jacques Rotmil)
  • Der Sträfling aus Stambul (jako Jacques Rotmil)
  • Adieu Mascotte (jako Jacques Rotmil)
  • S.O.S. Schiff in Not (jako Jacques Rotmil)
  • Ihr dunkler Punkt (jako Jacques Rotmil)

1930

  • Das alte Lied
  • Die Csikosbaroneß
  • Das Donkosakenlied (jako Jack Rotmil)
  • Phantome des Glücks (jako Jack Rotmil)
  • Na Sybir

1931

  • Der Draufgänger (jako Jack Rotmil)
  • Der Herr Bürovorsteher
  • Reserve hat Ruh
  • Die Faschingsfee (jako Jack Rotmil)
  • Die Försterchristl (jako Jacques Rotmil)

1932

  • Lügen auf Rügen
  • Es war einmal ein Walzer

1933

1934

1935

1936

1937

1938

1939

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Jacek Rotmil (1888–1944). Internet Movie Database (IMDb). [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  2. ↑ Thomas Staedeli: Porträt des Filmausstatter Jacques Rotmil. cyranos.ch. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  3. ↑ Jacek Rotmil. Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl. [dostęp 2015-08-16].
  4. ↑ Władysław Bartoszewski: Warszawski pierścień śmierci 1939–1944. Warszawa: Interpress, 1970, s. 416.
  5. ↑ Scenograf rekordzista – Jacek Rotmil. telemagazyn.pl. [dostęp 2015-08-16].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jacek_Rotmil&oldid=71665409”