Liga Mistrzów UEFA

Liga Mistrzów UEFA
UEFA Champions League
	(2024/25)
Oficjalny skrót	ang. UCL, pol. LM
Dyscyplina	piłka nożna
Organizator rozgrywek	UEFA
Data założenia	1955
Poprzednia nazwa	Puchar Europy Mistrzów Krajowych
Partner TV	Canal+
Sponsor tytularny	Lay's; Socios.com (U.S.); OPPO; Heineken; Pyszne.pl (Just Eat); Mastercard; PlayStation
	Rozgrywki
Liczba drużyn	32
	Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca	Real Madryt (1956)
Obecny zwycięzca	Real Madryt (2023/2024)
Najwięcej zwycięstw	Real Madryt (15)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Liga Mistrzów UEFA (ang. UEFA Champions League, wym. [j u :ˈ e ɪ f ə ˈ tʃ æ m p i ə n z ˈ l i :g]) – międzynarodowe, europejskie, klubowe rozgrywki piłkarskie, utworzone z inicjatywy UEFA w 1992, jako kontynuacja Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (zwanego też Pucharem Europy lub Pucharem Mistrzów) i regularnie prowadzone przez tę organizację od sezonu 1992/1993 w ramach europejskich pucharów. Przeznaczone dla najlepszych męskich drużyn klubowych (zajmujących czołowe miejsca w europejskich ligach krajowych) oraz rozgrywane na europejskich stadionach. Są to najbardziej prestiżowe klubowe rozgrywki piłkarskie w Europie.

Historia rozgrywek

Wcześniejsze turnieje rozgrywane w Europie

20 października 1900, kiedy nie było jeszcze FIFA i UEFA, odbył się w Paryżu we Francji pierwszy turniej piłkarski (Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1900). Udział w nim wzięły 3 kluby z Europy: Upton Park F.C. z Wielkiej Brytanii, USFSA XI z Francji i Université de Bruxelles z Belgii. O pierwsze miejsce rywalizowały Upton Park F.C. i USFSA XI, jednak to Brytyjczycy wygrali. W meczu o drugie miejsce starli się Francuzi i Belgowie. Po wygranym meczu wicemistrzem został USFSA XI.

Puchar Europejskich Klubów Mistrzowskich

Turniej został utworzony 26 lutego 1955 (jako pierwszy z europejskich pucharów klubowych w drużynowych konkurencjach sportowych) – z inicjatywy Gabriela Hanota, reportera francuskiego dziennika sportowego L’Équipe, a jego pierwszą edycję przeprowadzono w sezonie 1955/1956. Od I rundy (ewentualnie rundy eliminacyjnej) do fazy półfinałowej rozgrywany był on systemem pucharowym, tj. w formie dwumeczu (spotkanie „u siebie” i „na wyjeździe”), po którym zwycięzca awansował do kolejnej rundy, a przegrywający odpadał z rywalizacji. Pojedynkiem finałowym było jedno spotkanie, organizowane na neutralnym stadionie.

Mapa Państw przystępujących do fazy grupowej UEFA Champions League
     Członek UEFA przystępujący do fazy grupowej

     Członek UEFA, niebędący dotychczas reprezentowany w fazie grupowej rozgrywek

     Państwa niebędące członkami UEFA

Zmiana formy rozgrywek – Liga Mistrzów

Od sezonu 1991/1992 zmagania przybrały formę rozgrywek grupowych (dwie 4-zespołowe grupy), z jednomeczowym finałem dla zwycięzców każdej z nich. Przed rozpoczęciem edycji 1992/1993 zmieniono ich oficjalną nazwę na „Liga Mistrzów”, gruntownie przy tym reformując ich formułę, przez co rywalizacja prowadzona pod tym szyldem stała się najbardziej prestiżowym i komercyjnym przedsięwzięciem piłki nożnej na świecie. W kolejnych sezonach powiększono liczbę uczestniczących w nim drużyn z 8 – przez 16 (od 1994/1995) i 24 (od 1997/1998) – do 32 (od 1999/2000), dopuszczając do udziału nie tylko mistrzów poszczególnych krajów, ale – w przypadku najsilniejszych federacji – również drużyny zajmujące drugie, trzecie, a nawet czwarte miejsca w końcowej tabeli najwyższego szczebla ligowego. Stworzono w ten sposób turniej w którym rywalizują najlepsze drużyny europejskie, a niejednokrotnie na świecie. Dotychczas najczęściej w Lidze Mistrzów / PEMK triumfowali Real Madryt, A.C. Milan, Liverpool, Bayern Monachium i FC Barcelona. Od momentu powstania Ligi Mistrzów w 1992, jedyną drużyną, która obroniła mistrzowski tytuł (2017) jest Real Madryt, a w 2018 zwyciężyli trzeci raz z rzędu.

Hymn Ligi Mistrzów

Oficjalny utwór rozgrywek Ligi Mistrzów UEFA jest adaptacją hymnu koronacyjnego Georga Friedricha Händla Zadok the Priest dokonaną przez Tony’ego Brittena w 1992. Został wykonany przez Royal Philharmonic Orchestra. Refren śpiewany jest w trzech oficjalnych językach UEFA: angielskim, francuskim i niemieckim. Pełna wersja utworu trwa około trzech minut. Istnieją również krótsze warianty hymnu poprzedzające i kończące każdy mecz rozgrywany w ramach rozgrywek pucharu.

Trofeum

Trofeum sportowym turnieju jest puchar wykonany ze srebra próby 925, o masie 11 kg i wysokości 74 cm. Zwycięzca zawodów puchar otrzymuje na 10 miesięcy na wypożyczenie od UEFA. Zwycięzca turnieju otrzymuje pomniejszoną (mającą maksymalnie 80% wielkości) kopię trofeum. Jeśli klub piłki nożnej zwyciężył trzy razy z rzędu w zawodach UEFA Champions League otrzymuje równowymiarową kopię COUPE DES CLUBS CHAMPIONS EUROPÉENS. Ta sama sytuacja zachodzi jeśli klub zwyciężył pięciokrotnie w zawodach Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych / Ligi Mistrzów. Skutkiem tego jest także to, że jeśli zespół piłkarski bez wcześniejszych tytułów zwycięzcy LM 6 razy z rzędu wygra turniej, to po trzech razach otrzymuje kopię 1:1 i kolejną kopię 1:1 po szóstym razie, a nie po piątym zwycięstwie (wynik kasowania po trzykrotnym zwycięstwie z rzędu). Obecny puchar jest szóstym, gdyż pozostałe zostały wręczone na stałe zespołom, które spełniły wcześniej opisane warunki. Obecny puchar jest z 2006, wykonany po piątym zwycięstwie w zawodach Liverpoolu i uzyskaniu trofeum na własność. W 2009 r. UEFA przyjęła zasadę, że nagroda rzeczowa UEFA Champions League nie będzie darowana zwycięzcom pięciokrotnym lub trzykrotnym z rzędu, a zespół zwycięski będzie mógł wykonać kopię 1:1. Na pucharze turnieju jest grawerowana nazwa zwycięzcy rywalizacji.

Odznaka Ligi Mistrzów

Honorowa odznaka

Honorowa odznaka Ligi Mistrzów została wprowadzona po raz pierwszy w rozgrywkach Ligi Mistrzów 2000/2001 dla klubów, które zdobyły trofeum na stałe. Sama odznaka pojawia się podczas rozgrywek Ligi Mistrzów na lewym rękawie. Obecnie jest to szara tarcza, która w tle posiada kontury pucharu Ligi Mistrzów w białym kolorze. Wcześniejsza wersja odznaki miała kolor ciemnoniebieski z białymi konturami trofeum. W tarczy wpisana jest również liczba zwycięstw w rozgrywkach danej drużyny. Odznakę przyznaje się drużynie, która 3 razy z rzędu zdobyła Puchar Europy Mistrzów Krajowych lub wygrała rozgrywki Ligi Mistrzów, bądź pięciokrotnie triumfowała w całej historii obu tych rozgrywek łącznie.

Honorową tarczę posiadają:

Real Madryt 5 zwycięstw z rzędu, łącznie 15 tytułów,
Ajax 3 zwycięstwa z rzędu,
Bayern Monachium, 3 zwycięstwa z rzędu,
A.C. Milan, 7. tytuł w sezonie 2006/2007,
Liverpool, 6. tytuł w sezonie 2018/2019,
FC Barcelona, 5. tytuł w sezonie 2014/2015.

Symbol Ligi Mistrzów

Znajduje się na prawym rękawie każdego zawodnika podczas rozgrywek Ligi Mistrzów. Jest to okrągła tarcza przedstawiająca oficjalny symbol tych rozgrywek.

Tarcza zwycięzcy

Tarcza obrońcy tytułu według nowego wzoru z 2012, po raz pierwszy na koszulkach piłkarzy Chelsea

Drużynie, która w kolejnym sezonie wygrała rozgrywki Ligi Mistrzów, w całym następnym sezonie, podczas trwania rozgrywek, przysługuje prawo do noszenia tarczy „Obrońcy tytułu”. Emblemat ten został po raz pierwszy pokazany w sezonie 2004/2005. Wówczas prawo do noszenia tej odznaki miała drużyna FC Porto. Na tarczy widnieje także rok, kiedy dana drużyna wygrała rozgrywki.

Obecny system rozgrywek

Od 2012 rozgrywki grupowe są poprzedzone eliminacjami, w których biorą udział mistrzowie niżej sklasyfikowanych krajów oraz drużyny z trzecich i czwartych miejsc z najlepszych lig europejskich. Sama Liga Mistrzów składa się z dwóch faz. Pierwsza to faza grupowa, gdzie 32 drużyny grają w 8 grupach po 4 w każdej. Wszystkie drużyny grają ze sobą dwa razy. Z każdej grupy awansują dwa najlepsze kluby, natomiast trzecia drużyna awansuje do Ligi Europy. Druga faza (play off) rozgrywana jest systemem pucharowym. Drużyny z danej pary grają ze sobą dwa razy – raz u siebie, raz na wyjeździe. Do finału awansują dwie drużyny, które rozgrywają tylko jedno spotkanie na ustalonym przed startem rozgrywek neutralnym stadionie.

Reforma rozgrywek

Od sezonu 2009/2010, zgodnie z zarządzeniem Komitetu Wykonawczego UEFA z 30 listopada 2007, została przeprowadzona reforma dotycząca uczestnictwa drużyn, zwana popularnie „reformą Platiniego”. Ma ona ułatwić awans do fazy grupowej zespołom z lig europejskich zajmujących niższe lokaty w klubowym rankingu UEFA.

Według reformy, 22 zespoły mają zapewniony bezpośredni awans do fazy grupowej, czyli o 6 więcej niż przedtem. Dodatkowe lokaty to mistrzowie lig, które zajmują 10-12. miejsce w rankingu UEFA oraz zespoły, które uplasują się na 3. miejscu w ligach, które zajmują 1-3. lokatę w rankingu. Pozostałe 10 lokat w Lidze Mistrzów przeznaczone jest dla zwycięzców eliminacji. W przeciwieństwie do starego formatu, zespoły zajmujące np. 4. lokatę w lidze angielskiej nie będą rywalizowały z mistrzami Polski, gdyż eliminacje będą dwutorowe. O pierwsze pięć miejsc walczą ze sobą mistrzowie federacji 13-53 (oprócz Liechtensteinu), a o pozostałe pięć nie-mistrzowie z federacji 1-15. Poza tym, datę finału przesunięto ze środy na sobotę 20. tygodnia kalendarzowego, na godzinę 20:45 CET^[1]^[2]. Ponadto IV runda eliminacyjna jest obsługiwana przez UEFA tak samo jak faza grupowa.

Decyzja ta spotkała się ze sprzeciwem grupy G-14. Platini zapowiedział jednak, że reforma zostanie przeprowadzona bez względu na jakiekolwiek protesty, a G-14 została rozwiązana po ugodzie z FIFA i UEFA w sprawie rekompensat za kontuzje zawodników podczas meczów Mistrzostw Świata i Europy^[3].

Finały Pucharu Mistrzów

Osobne artykuły: Lista finalistów Pucharu Europy Mistrzów Klubowych i Lista finalistów Ligi Mistrzów UEFA.

Sezon	Zwycięzca	Pokonany	Wynik	Stadion
1955/1956	Real Madryt	Stade de Reims	4:3 (2:2)	Parc des Princes w Paryżu
1956/1957	Real Madryt	ACF Fiorentina	2:0 (0:0)	Estadio Santiago Bernabéu w Madrycie
1957/1958	Real Madryt	A.C. Milan	3:2 (0:0, 2:2, 2:2), po dogrywce	Stadion Heysel w Brukseli
1958/1959	Real Madryt	Stade de Reims	2:0 (1:0)	Neckarstadion w Stuttgarcie
1959/1960	Real Madryt	Eintracht Frankfurt	7:3 (3:1)	Hampden Park w Glasgow
1960/1961	SL Benfica	FC Barcelona	3:2 (2:1)	Wankdorfstadion w Bernie
1961/1962	SL Benfica	Real Madryt	5:3 (2:3)	Stadion Olimpijski w Amsterdamie
1962/1963	A.C. Milan	SL Benfica	2:1 (0:1)	Stadion Wembley w Londynie
1963/1964	Inter Mediolan	Real Madryt	3:1 (1:0)	Praterstadion w Wiedniu
1964/1965	Inter Mediolan	SL Benfica	1:0 (1:0)	San Siro w Mediolanie
1965/1966	Real Madryt	Partizan Belgrad	2:1 (0:0)	Stadion Heysel w Brukseli
1966/1967	Celtic F.C.	Inter Mediolan	2:1 (0:1)	Estádio Nacional w Lizbonie
1967/1968	Manchester United	SL Benfica	4:1 (0:0, 1:1, 4:1), po dogrywce	Stadion Wembley w Londynie
1968/1969	A.C. Milan	Ajax Amsterdam	4:1 (2:0)	Estadio Santiago Bernabéu w Madrycie
1969/1970	Feyenoord Rotterdam	Celtic F.C.	2:1 (1:1, 1:1, 1:1), po dogrywce	San Siro w Mediolanie
1970/1971	Ajax Amsterdam	Panathinaikos Ateny	2:0 (1:0)	Stadion Wembley w Londynie
1971/1972	Ajax Amsterdam	Inter Mediolan	2:0 (0:0)	Stadion De Kuip w Rotterdamie
1972/1973	Ajax Amsterdam	Juventus Turyn	1:0 (1:0)	Stadion Crvena zvezda w Belgradzie
1973/1974	Bayern Monachium	Atlético Madryt	1:1 (0:0, 0:0, 0:0), po dogrywce, powt. 4:0 (1:0)	Stadion Heysel w Brukseli
1974/1975	Bayern Monachium	Leeds United	2:0 (0:0)	Parc des Princes w Paryżu
1975/1976	Bayern Monachium	AS Saint-Étienne	1:0 (0:0)	Hampden Park w Glasgow
1976/1977	Liverpool F.C.	Borussia Mönchengladbach	3:1 (1:0)	Stadio Olimpico w Rzymie
1977/1978	Liverpool F.C.	Club Brugge	1:0 (0:0)	Stadion Wembley w Londynie
1978/1979	Nottingham Forest	Malmö FF	1:0 (1:0)	Stadion Olimpijski w Monachium
1979/1980	Nottingham Forest	Hamburger SV	1:0 (1:0)	Estadio Santiago Bernabéu w Madrycie
1980/1981	Liverpool F.C.	Real Madryt	1:0 (0:0)	Parc des Princes w Paryżu
1981/1982	Aston Villa	Bayern Monachium	1:0 (0:0)	Stadion De Kuip w Rotterdamie
1982/1983	Hamburger SV	Juventus Turyn	1:0 (1:0)	Stadion Olimpijski w Atenach
1983/1984	Liverpool F.C.	AS Roma	1:1 (1:1, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 4:2	Stadio Olimpico w Rzymie
1984/1985	Juventus Turyn	Liverpool F.C.	1:0 (0:0)	Stadion Heysel w Brukseli
1985/1986	Steaua Bukareszt	FC Barcelona	0:0 (0:0, 0:0, 0:0), po dogrywce, karne 2:0	Estadio Ramón Sánchez Pizjuán w Sewilli
1986/1987	FC Porto	Bayern Monachium	2:1 (0:1)	Praterstadion w Wiedniu
1987/1988	PSV Eindhoven	SL Benfica	0:0 (0:0, 0:0, 0:0), po dogrywce, karne 6:5	Neckarstadion w Stuttgarcie
1988/1989	A.C. Milan	Steaua Bukareszt	4:0 (3:0)	Camp Nou w Barcelonie
1989/1990	A.C. Milan	SL Benfica	1:0 (0:0)	Praterstadion w Wiedniu
1990/1991	Crvena zvezda Belgrad	Olympique Marsylia	0:0 (0:0, 0:0, 0:0), po dogrywce, karne 5:3	Stadio San Nicola w Bari
1991/1992	FC Barcelona	Sampdoria Genua	1:0 (0:0, 0:0, 1:0), po dogrywce	Stadion Wembley w Londynie

1992/1993	Olympique Marsylia	A.C. Milan	1:0 (1:0)	Stadion Olimpijski w Monachium
1993/1994	A.C. Milan	FC Barcelona	4:0 (2:0)	Stadion Olimpijski w Atenach
1994/1995	Ajax Amsterdam	A.C. Milan	1:0 (0:0)	Ernst-Happel-Stadion w Wiedniu
1995/1996	Juventus Turyn	Ajax Amsterdam	1:1 (1:1, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 4:2	Stadio Olimpico w Rzymie
1996/1997	Borussia Dortmund	Juventus Turyn	3:1 (2:0)	Stadion Olimpijski w Monachium
1997/1998	Real Madryt	Juventus Turyn	1:0 (0:0)	Amsterdam ArenA w Amsterdamie
1998/1999	Manchester United	Bayern Monachium	2:1 (0:1)	Camp Nou w Barcelonie
1999/2000	Real Madryt	Valencia CF	3:0 (1:0)	Stade de France w Saint-Denis
2000/2001	Bayern Monachium	Valencia CF	1:1 (0:1, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 5:4	Stadion Giuseppego Meazzy w Mediolanie
2001/2002	Real Madryt	Bayer Leverkusen	2:1 (2:1)	Hampden Park w Glasgow
2002/2003	A.C. Milan	Juventus Turyn	0:0 (0:0, 0:0, 0:0), po dogrywce, karne 3:2	Old Trafford w Manchesterze
2003/2004	FC Porto	AS Monaco	3:0 (1:0)	Arena AufSchalke w Gelsenkirchen
2004/2005	Liverpool F.C.	A.C. Milan	3:3 (0:3, 3:3, 3:3), po dogrywce, karne 3:2	Atatürk Olimpiyat w Stambule
2005/2006	FC Barcelona	Arsenal F.C.	2:1 (0:1)	Stade de France w Saint-Denis
2006/2007	A.C. Milan	Liverpool F.C.	2:1 (1:0)	Stadion Olimpijski w Atenach
2007/2008	Manchester United	Chelsea F.C.	1:1 (1:1, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 6:5	Stadion Łużniki w Moskwie
2008/2009	FC Barcelona	Manchester United	2:0 (1:0)	Stadio Olimpico w Rzymie
2009/2010	Inter Mediolan	Bayern Monachium	2:0 (1:0)	Estadio Santiago Bernabéu w Madrycie
2010/2011	FC Barcelona	Manchester United	3:1 (1:1)	Stadion Wembley w Londynie
2011/2012	Chelsea F.C.	Bayern Monachium	1:1 (0:0, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 4:3	Allianz Arena w Monachium
2012/2013	Bayern Monachium	Borussia Dortmund	2:1 (0:0)	Stadion Wembley w Londynie
2013/2014	Real Madryt	Atlético Madryt	4:1 (0:1, 1:1, 1:1), po dogrywce	Estádio da Luz w Lizbonie
2014/2015	FC Barcelona	Juventus Turyn	3:1 (1:0)	Stadion Olimpijski w Berlinie
2015/2016	Real Madryt	Atlético Madryt	1:1 (1:0, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 5:3	Stadion Giuseppego Meazzy w Mediolanie
2016/2017	Real Madryt	Juventus Turyn	4:1 (1:1)	Millennium Stadium w Cardiff
2017/2018	Real Madryt	Liverpool F.C.	3:1 (0:0)	Stadion Olimpijski w Kijowie
2018/2019	Liverpool F.C.	Tottenham Hotspur	2:0 (1:0)	Wanda Metropolitano w Madrycie
2019/2020	Bayern Monachium	Paris Saint-Germain	1:0 (0:0)	Estádio da Luz w Lizbonie
2020/2021	Chelsea F.C.	Manchester City	1:0 (1:0)	Estádio do Dragão w Porto
2021/2022	Real Madryt	Liverpool F.C.	1:0 (0:0)	Stade de France w Saint-Denis
2022/2023	Manchester City	Inter Mediolan	1:0 (0:0)	Atatürk Olimpiyat w Stambule
2023/2024	Real Madryt	Borussia Dortmund	2:0 (0:0)	Stadion Wembley w Londynie
2024/2025				Allianz Arena w Monachium
2025/2026				Puskás Aréna w Budapeszcie
2026/2027				Stadion Giuseppego Meazzy w Mediolanie

Osiągnięcia według klubów

Drużyna	Mistrz	Wicemistrz	Mistrz (lata)	Wicemistrz (lata)
Real Madryt	15	3	1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014, 2016, 2017, 2018, 2022, 2024	1962, 1964, 1981
A.C. Milan	7	4	1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003, 2007	1958, 1993, 1995, 2005
Bayern Monachium	6	5	1974, 1975, 1976, 2001, 2013, 2020	1982, 1987, 1999, 2010, 2012
Liverpool F.C.	6	4	1977, 1978, 1981, 1984, 2005, 2019	1985, 2007, 2018, 2022
FC Barcelona	5	3	1992, 2006, 2009, 2011, 2015	1961, 1986, 1994
Ajax Amsterdam	4	2	1971, 1972, 1973, 1995	1969, 1996
Inter Mediolan	3	3	1964, 1965, 2010	1967, 1972, 2023
Manchester United	3	2	1968, 1999, 2008	2009, 2011
Juventus Turyn	2	7	1985, 1996	1973, 1983, 1997, 1998, 2003, 2015, 2017
SL Benfica	2	5	1961, 1962	1963, 1965, 1968, 1988, 1990
Chelsea F.C.	2	1	2012, 2021	2008
Nottingham Forest	2	0	1979, 1980	–
FC Porto	2	0	1987, 2004	–
Borussia Dortmund	1	2	1997	2013, 2024
Celtic F.C.	1	1	1967	1970
Hamburger SV	1	1	1983	1980
Steaua Bukareszt	1	1	1986	1989
Olympique Marsylia	1	1	1993	1991
Manchester City	1	1	2023	2021
Feyenoord Rotterdam	1	0	1970	–
Aston Villa	1	0	1982	–
PSV Eindhoven	1	0	1988	–
Crvena zvezda Belgrad	1	0	1991	–
Atlético Madryt	0	3	–	1974, 2014, 2016
Stade de Reims	0	2	–	1956, 1959
Valencia CF	0	2	–	2000, 2001
ACF Fiorentina	0	1	–	1957
Eintracht Frankfurt	0	1	–	1960
Partizan Belgrad	0	1	–	1966
Panathinaikos Ateny	0	1	–	1971
Leeds United	0	1	–	1975
AS Saint-Étienne	0	1	–	1976
Borussia Mönchengladbach	0	1	–	1977
Club Brugge	0	1	–	1978
Malmö FF	0	1	–	1979
AS Roma	0	1	–	1984
Sampdoria Genua	0	1	–	1992
Bayer 04 Leverkusen	0	1	–	2002
AS Monaco	0	1	–	2004
Arsenal F.C.	0	1	–	2006
Tottenham Hotspur	0	1	–	2019
Paris Saint-Germain	0	1	–	2020

Osiągnięcia według państw

Lp.	Kraj	Liczba zwycięstw	Liczba finalistów	Kluby (tytuły/finały)
1.	Hiszpania	20	11	Real Madryt (15/18), FC Barcelona (5/8), Atlético Madryt (0/3), Valencia CF (0/2)
2.	Anglia	15	11	Liverpool (6/10), Manchester United (3/5), Chelsea (2/3), Nottingham Forest (2/2), Manchester City (1/2), Aston Villa (1/1), Arsenal (0/1), Leeds United (0/1), Tottenham Hotspur (0/1)
3.	Włochy	12	17	AC Milan (7/11), Inter Mediolan (3/6), Juventus Turyn (2/9), AC Fiorentina (0/1), AS Roma (0/1), Sampdoria Genua (0/1)
4.	Niemcy	8	11	Bayern Monachium (6/11), Borussia Dortmund (1/3), Hamburger SV (1/2), Bayer Leverkusen (0/1), Borussia Mönchengladbach (0/1), Eintracht Frankfurt (0/1)
5.	Holandia	6	2	Ajax Amsterdam (4/6), Feyenoord Rotterdam (1/1), PSV Eindhoven (1/1)
6.	Portugalia	4	5	SL Benfica (2/7), FC Porto (2/2)
7.	Francja	1	6	Olympique Marsylia (1/2), Stade de Reims (0/2), AS Monaco (0/1), Paris Saint-Germain (0/1), AS Saint-Étienne (0/1)
8.	Jugosławia	1	1	Crvena zvezda Belgrad (1/1), Partizan Belgrad (0/1)
	Rumunia	1	1	Steaua Bukareszt (1/2)
	Szkocja	1	1	Celtic (1/2)
11.	Belgia	0	1	Club Brugge (0/1)
	Grecja	0	1	Panathinaikos Ateny (0/1)
	Szwecja	0	1	Malmö FF (0/1)

Od czasu rozpoczęcia rozgrywek, ośmiokrotnie miało miejsce rozgrywanie finału Ligi Mistrzów przez drużyny ligowe z tej samej federacji. W finale grały drużyny z Hiszpanii w 2000, 2014 oraz w 2016, z Włoch w 2003, z Anglii w 2008, 2019 oraz w 2021, oraz z Niemiec w 2013^[4].

Osiągnięcia polskich klubów

W epoce Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (do 1992 roku) największym sukcesem polskich klubów było dotarcie do półfinału. Sztuka ta udała się dwóm polskim klubom: Legii Warszawa (w sezonie 1969/1970) oraz Widzewowi Łódź (w sezonie 1982/1983). Dodatkowo, Górnikowi Zabrze udało się zagrać w ćwierćfinale (w sezonie 1967/1968), podobnie jak Ruchowi Chorzów w sezonie 1974/1975 oraz Wiśle Kraków w sezonie 1978/1979. W 1992 roku UEFA powołała do życia Ligę Mistrzów, która zastąpiła Puchar Europy Mistrzów Krajowych. Wówczas też zreformowano system rozgrywek wprowadzając fazę grupową (poprzedni system rozgrywek był systemem całkowicie pucharowym) oraz kwalifikacje do tychże rozgrywek. Po wprowadzeniu Ligi Mistrzów polskie kluby zakwalifikowały się do fazy grupowej trzykrotnie, zaś największym sukcesem było osiągnięcie przez Legię Warszawa ćwierćfinału w sezonie 1995/1996.

Polskie kluby w fazie grupowej Ligi Mistrzów:

Legia Warszawa (1995/1996, 2016/2017)
Widzew Łódź (1996/1997)

Najlepsi strzelcy

Zestawienie piłkarzy, którzy zdobyli dużą liczbę goli w meczach Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych / Ligi Mistrzów UEFA (od 1955 roku, łącznie z meczami kwalifikacyjnymi).

Pogrubioną czcionką – zostali zaznaczeni piłkarze, którzy kontynuują karierę piłkarską.

Skróty:

FP – gole w fazie pucharowej
FG – gole w fazie grupowej
FK – gole w fazie kwalifikacyjnej

Stan na 19 lipca 2023^[5]

Lp.	Piłkarz	Gole	FP	FG	FK	Mecze	Skuteczność	Lata	Kluby
1.	Cristiano Ronaldo	141	67	73	1	186^[a]	0,76	2002–	Manchester United (22) Real Madryt (105) Juventus (14)
2.	Lionel Messi	129	49	80	0	162	0,80	2004–	FC Barcelona (120) Paris Saint-Germain (9)
3.	Robert Lewandowski	92	30	61	0	111	0,82	2011–	Borussia Dortmund (17) Bayern Monachium (69) FC Barcelona (7)
4.	Karim Benzema	90	33	56	0	147	0,60	2005–	Olympique Lyon (12) Real Madryt (76)
5.	Raúl	71	18	53	0	144	0,49	1995–2011	Real Madryt (66) FC Schalke 04 (5)
6.	Ruud van Nistelrooy	60	6	50	4	81	0,74	1998–2009	PSV Eindhoven (9) Manchester United (38) Real Madryt (13)
7.	Andrij Szewczenko	59	17	31	11	115	0,51	1994–2011	Dynamo Kijów (22) A.C. Milan (33) Chelsea (4)
8.	Thomas Müller	53	23	26	0	141^[b]	0,38	2009–	Bayern Monachium
9.	Thierry Henry	51	12	38	1	114	0,45	1997–2010	AS Monaco (7) Arsenal (35) FC Barcelona (9)
10.	Filippo Inzaghi	50	16	30	4	85	0,59	1997–2012	Juventus (17) A.C. Milan (33)
11.	Alfredo Di Stéfano	49				58	0,84	1955–1964	Real Madryt
11.	Zlatan Ibrahimović	49	11	37	1	120	0,40	2005–2023	AFC Ajax (7) Juventus (3) Inter Mediolan (6) FC Barcelona (4) A.C. Milan (9) Paris Saint-Germain (20)
13.	Mohamed Salah	48	12	32	4	88^[c]	0,55	2012–	FC Basel (5) AS Roma (1) Liverpool (42)
14.	Eusébio	47				64	0,73	1961–1974	SL Benfica
14.	Sergio Agüero	45	7	32	6	75	0,60	2008–2021	Atlético Madryt (8) Manchester City (37)
15.	Alessandro Del Piero	44	9	33	2	92	0,48	1995–2009	Juventus
15.	Didier Drogba	44	14	30	0	93	0,46	2003–2015	Olympique Marsylia (5) Chelsea (36) Galatasaray SK (3)
16.	Neymar	43	13	30	0	81	0,53	2013–	FC Barcelona (21) Paris Saint-Germain (22)
17.	Kylian Mbappé	40	15	25	0	60	0,67	2016–	AS Monaco (6) Paris Saint-Germain (34)
18.	Fernando Morientes	39	9	24	6	104	0,38	1997–2009	Real Madryt (19) AS Monaco (9) Liverpool (3) Valencia CF (8)
19.	Ferenc Puskás	36				41	0,88	1956–1966	Budapest Honvéd (1) Real Madryt (35)
20.	Edinson Cavani	35	6	28	0	60	0,57	2011–	SSC Napoli (5) Paris Saint-Germain (29)
21.	Erling Haaland	35	13	22	0	29	1.20	2019–	Red Bull Salzburg (8) Borussia Dortmund (15) Manchester City (12)
22.	Gerd Müller	34				35	0,97	1972–1977	Bayern Monachium
22.	Wayne Rooney	34	14	16	4	85	0,35	2004–2016	Manchester United
24.	Samuel Eto’o	33	10	20	3	80	0,38	2004–2014	RCD Mallorca (1) FC Barcelona (19) Inter Mediolan (10) Chelsea (3)
25.	David Trezeguet	32	6	23	3	61	0,52	1997–2009	AS Monaco (4) Juventus (28)
25.	Arjen Robben	32	16	15	1	111	0,28	2002–	PSV Eindhoven (3) Chelsea (2) Real Madryt (1) Bayern Monachium (26)
27.	Serhij Rebrow	31	1	19	11	68	0,46	1993–2007	Dynamo Kijów
	Luis Suárez	31	13	14	4	78^[d]	0,40	2007–	AFC Ajax (5) FC Barcelona (25) Atlético Madryt (1)
	Rivaldo	31	2	25	4	78	0,39	1997–2007	FC Barcelona (25) A.C. Milan (2) Olympiakos SFP (3) AEK Ateny (1)
	Antoine Griezmann	31	7	23	1	87^[e]	0,36	2013–	Real Sociedad (1) Atlético Madryt (26) FC Barcelona (4)
31.	Steven Gerrard	30	6	15	9	73	0,41	2001–2015	Liverpool
	Patrick Kluivert	30	4	25	1	75	0,40	1994–2006	AFC Ajax (9) FC Barcelona (21)
	Kaká	30	11	19	0	88	0,34	2003–2014	A.C. Milan (25) Real Madryt (5)
	Francisco Gento	30				89	0,34	1955–1969	Real Madryt
	Ryan Giggs	30	6	22	2	151	0,20	1993–2011	Manchester United