Paweł (Ponomariow, metropolita kruticki i kołomieński)
Paweł, imię świeckie Gieorgij Wasiljewicz Ponomariow (ur. 19 lutego 1952 w Karagandzie) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, egzarcha białoruski w latach 2013–2020.
| Gieorgij Ponomariow Георгий Пономарёв | |
| Metropolita kruticki i kołomieński | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 lutego 1952 |
| Metropolita jekaterinodarski i kubański | |
| Okres sprawowania |
2020–2021 |
| Metropolita kruticki i kołomieński | |
| Okres sprawowania |
od 2021 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1977 |
| Diakonat |
marzec 1978 |
| Prezbiterat |
maj 1978 |
| Nominacja biskupia |
19 lutego 1992 |
| Chirotonia biskupia |
21 marca 1992 |
| Data konsekracji |
21 marca 1992 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy |
Juwenaliusz (Pojarkow), Włodzimierz (Sabodan), Włodzimierz (Kotlarow), Sergiusz (Fomin), Arseniusz (Jepifanow), Wiktor (Pjankow) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie robotniczej. Po ukończeniu szkoły średniej i odbyciu służby wojskowej pracował jako ślusarz i kierowca. W 1976 ukończył seminarium duchowne w Moskwie. W 1980 uzyskał dyplom kandydata teologii na Moskiewskiej Akademii Duchownej. Jako jej student złożył w 1977 wieczyste śluby zakonne w ławrze Troicko-Siergijewskiej. W marcu 1978 przyjął święcenia diakońskie, zaś w maju – kapłańskie. We wrześniu 1981 został włączony do składu rosyjskiej misji prawosławnej w Jerozolimie. Po roku został zastępcą jej przełożonego. W 1983 podniesiony do godności igumena. Od 1986 do 1988 kierował misją, już jako archimandryta.
W sierpniu 1988 wrócił do Rosji i do 1992 był przełożonym Monasteru Pskowsko-Pieczerskiego. 19 lutego 1992 przez Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego został nominowany na biskupa zarajskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej, z poleceniem objęcia zwierzchnictwa nad Patriarszymi parafiami w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie. 21 marca tego samego roku w soborze Objawienia Pańskiego w Moskwie miała miejsce jego chirotonia, w której jako konsekratorzy udział wzięli patriarcha Moskwy i całej Rusi Aleksy II, metropolita kruticki i kołomieński Juwenaliusz, metropolita rostowski i nowoczerkaski Włodzimierz, metropolita pskowski i wielkołucki Włodzimierz, arcybiskup sołniecznogorski Sergiusz, biskup istrzański Arseniusz oraz biskup podolski Wiktor.
W 1999 przeniesiony na katedrę wiedeńską i austriacką. W 2001 podniesiony do godności arcybiskupiej z tytułem arcybiskup wiedeński i budapeszteński. Od 7 maja 2003 był arcybiskupem riazańskim i kasimowskim. W 2011, w związku z podziałem eparchii, jego tytuł uległ zmianie na arcybiskup riazański i michajłowski[1]. Został również podniesiony do godności metropolity[2] w związku z powstaniem metropolii riazańskiej[1].
25 grudnia 2013 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego mianował go metropolitą mińskim i słuckim, egzarchą całej Białorusi[3]. W 2014, w związku z podziałem eparchii mińskiej i utworzeniem metropolii mińskiej, jego tytuł uległ zmianie na metropolita miński i zasławski[4].
11 sierpnia 2020, dwa dni po wyborach prezydenckich na Białorusi i po wybuchu protestów opozycji, metropolita Paweł pogratulował Alaksandrowi Łukaszence wyborczego zwycięstwa. Jednak 14 sierpnia, po rozpędzeniu kolejnych demonstracji, aresztowaniach i pobiciach ich uczestników, metropolita wycofał się z wcześniejszego stanowiska i potępił stosowanie przemocy przez władze[5][6]. Apelował do obydwu stron konfliktu o dialog i niestosowanie siły[7]. Następnie odwiedzał w szpitalach osoby, które ucierpiały podczas protestów i ich pacyfikacji[8].
25 sierpnia 2020 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł go na wakującą katedrę jekaterinodarską i kubańską[9]. 15 kwietnia 2021 przeniesiony do metropolii moskiewskiej jako jej zwierzchnik (patriarszy namiestnik), z tytułem metropolity krutickiego i kołomieńskiego. Jednocześnie został stałym członkiem Świętego Synodu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[10].
Przypisy
edytuj- ↑ a b ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 5–6 октября 2011 года
- ↑ Святейший Патриарх Кирилл возвел в сан митрополита ряд архиереев Русской Православной Церкви
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 25 декабря 2013 года
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 23 октября 2014 года
- ↑ Искушение диктатором [online], Новая газета - Novayagazeta.ru [dostęp 2020-09-11] (ros.).
- ↑ Глава БПЦ МП приносит извинения за преждевременные поздравления Лукашенко от имени Московского патриархата – Credo.Press [online], credo.press [dostęp 2020-09-11].
- ↑ Глава экзархата РПЦ в Белоруссии призвал Лукашенко остановить насилие [online], РБК [dostęp 2020-09-11] (ros.).
- ↑ Главу белорусской церкви отправили в отставку после призыва к Лукашенко [online], РБК [dostęp 2020-09-11] (ros.).
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 25 августа 2020 года / Официальные документы / Патриархия.ru [online], Патриархия.ru [dostęp 2020-08-25] (ros.).
- ↑ ЖУРНАЛ Священного Синода от 15 апреля 2021 года. patriarchia.ru, 15 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-17]. (ros.).