[go: nahoru, domu]

Ylva Julia Margareta Johansson (ur. 13 lutego 1964 w gminie Huddinge) – szwedzka nauczycielka i polityk, parlamentarzystka, minister w różnych resortach (1994–1998, 2004–2006, 2014–2019), od 2019 członek Komisji Europejskiej.

Ylva Johansson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1964
Huddinge

Zawód, zajęcie

nauczycielka, polityk

Partia

Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina)

Życiorys

edytuj

W 1988 ukończyła studia na Uniwersytecie w Lund, uzyskując uprawnienia nauczyciela matematyki i fizyki. W latach 1991–1992 kształciła się w instytucie edukacji w Sztokholmie. W 1988 podjęła pracę w zawodzie nauczycielki[1]. W tym samym roku została po raz pierwszy wybrana do Riksdagu z ramienia Partii Lewicy – Komunistów[2]. W parlamencie zasiadała do 1991, przeszła wkrótce do Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, a także powróciła do pracy zawodowej[1].

W 1994 premier Ingvar Carlsson powierzył jej tekę ministra ds. szkolnictwa. Funkcję tę pełniła również u Görana Perssona do 1998. Zatrudniona następnie w sektorze prywatnym. W 2004 powróciła w skład rządu jako minister ds. dobrobytu oraz opieki medycznej nad osobami starszymi, zajmując to stanowisko do 2006. W tymże roku uzyskała ponownie mandat deputowanej do Riksdagu[1], który utrzymywała w wyborach w 2010, 2014 i 2018[3].

Po ostatnich z tych wyborów w utworzonym przez socjaldemokratów i zielonych mniejszościowym rządzie Stefana Löfvena objęła urząd ministra zatrudnienia[1]. Pozostała na tej funkcji także w powołanym w styczniu 2019 drugim gabinecie dotychczasowego premiera[4].

W sierpniu 2019 ogłoszona szwedzkim kandydatem do Komisji Europejskiej[5]. W związku z tym we wrześniu zakończyła pełnienie funkcji rządowej. W nowo powołanej KE kierowanej przez Ursulę von der Leyen (z kadencją od 1 grudnia 2019) została komisarzem odpowiedzialnym za sprawy wewnętrzne[6].

Zawarła związek małżeński z ekonomistą i politykiem Erikiem Åsbrinkiem; po kilkunastu latach para ogłosiła separację[7].

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d CV Ylva Johansson. government.se, 27 listopada 2014. [dostęp 2015-07-04]. (ang.).
  2. Därför får Ylva Johansson sparken. expressen.se, 8 kwietnia 2013. [dostęp 2015-07-04]. (szw.).
  3. Beslut resultat val till riksdagen 2018. val.se, 16 września 2018. [dostęp 2018-09-16]. (szw.).
  4. Sveriges nya regering. regeringen.se, 21 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-21]. (szw.).
  5. Sweden nominates Ylva Johansson as new European Commissioner. government.se, 9 sierpnia 2019. [dostęp 2019-09-11]. (ang.).
  6. Kandydaci na komisarzy. ec.europa.eu, 2019. [dostęp 2019-11-27].
  7. Erik Åsbrink och Ylva Johansson separera. expressen.se, 22 kwietnia 2015. [dostęp 2020-04-19]. (szw.).
  8. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).