[go: nahoru, domu]

Jan Czyński (1801–1867) – polski działacz polityczny, publicysta, z wykształcenia prawnik.

  • Historia najczęściej opisuje zmiany dzienne. W narodach obcą przemocą przygniecionych, najczęściej w ciemnościach nocy gotują się wypadki które jasność dnia odsłania. Spiski związkowych, trwoga ciemiężców, nadużycia i rozpusta służalców, baśnie ludu, ciekawy, rozmaity dla malarza i poety przedstawiają obraz. Wiele dziś jest nie wyjaśnionego w dziejach świata, kiedyś historia nocy ciekawszą będzie od historii dni.
  • Lud w ogólności jest łatwowierny, ludem łatwo kierować, ludowi łatwo drogo okupione odebrać zwycięstwo, byleby zawczasu należne stanowisko upatrzyć. Tłum wzburzony szuka wodza i prawie zawsze powierza władzę ludziom znakomitych imion, którzy w rzeczywistym lub pozornym zostawali sporze z obalonym rządem. Polityka nakazuje przewidzieć, nakazuje stworzyć tego przyszłego przewodnika.
  • Tylko kto kochał i był kochany może mieć wyobrażenie, jaką rozkosz rodzi harmonia dwóch dusz, wzniesionych do najśmielszych i najszlachetniejszych pomysłów. Zawistny los zsyła niekiedy te niebiańskie rozkosze, aby po nich okrutny cios mocniej udręczył. Wtenczas zdaje się że szczęście szatan wymyślił aby nieszczęście mocniej bolało.