grono

grono (język polski)

grono (1.1)

grono (1.2) kwiatu konwalii

winne grona (1.3)

grono (1.4)

wymowa:

IPA: [ˈɡrɔ̃nɔ], AS: [grõno], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) grupa ludzi połączonych jakimś wyróżnikiem, np. wspólnymi zainteresowaniami, przyjaźnią itp.

(1.2) bot. typ kwiatostanu i owocostanu złożony z osi głównej i odchodzących od niej osi bocznych

(1.3) pot. kilka, kilkanaście niedużych owoców na wspólnej szypułce

(1.4) daw. wojsk. kuliste lub zaoblone dolne zakończenie lufy działa, jego uchwyt denny; zob. też grono (broń) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	grono	grona
dopełniacz	grona	gron
celownik	gronu	gronom
biernik	grono	grona
narzędnik	gronem	gronami
miejscownik	gronie	gronach
wołacz	grono	grona

przykłady:

(1.1) Od lat jeździmy na majowe wycieczki w tym samym gronie towarzyskim.

(1.2) Konwalia majowa wytwarza kwiatostan w kształcie grona.

(1.3) Wracając z dziadkowego sadu zrywaliśmy grona czerwonych i białych porzeczek.

składnia:

(1.1) grono + przym. • grono + D.

(1.2) grono + D.

(1.3) grono + D.

kolokacje:

(1.1) grono pedagogiczne / profesorskie / towarzyskie / … • grono słuchaczy / telewidzów / przyjaciół / laureatów / … • należeć do grona • przyjąć do grona • wykluczyć z grona • znaleźć się w gronie

(1.3) winogrono

synonimy:

(1.3) kiść

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) grupa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. gronowy

związki frazeologiczne:

powiększyć grono aniołków

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) circle, company, grono pedagogiczne: staff; (1.3) bunch
• esperanto: (1.1) traŭbo
• hiszpański: (1.1) círculo m (de personas), medio m; (1.2) racimo m; (1.3) racimo m
• niemiecki: (1.1) Gruppe ż; (1.3) Traube ż
• rosyjski: (1.1) круг (лиц) m; (1.2) гроздь ż
• starogrecki: (1.3) βότρυς m
• ukraiński: (1.3) ґроно

źródła:

Hasło „grono” w: SJP.pl.