ulubieniec

ulubieniec (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto jest bardzo lubiany i wyróżniany przez kogoś

(1.2) o zwierzęciu domowym

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ulubieniec	ulubieńcy
dopełniacz	ulubieńca	ulubieńców
celownik	ulubieńcowi	ulubieńcom
biernik	ulubieńca	ulubieńców
narzędnik	ulubieńcem	ulubieńcami
miejscownik	ulubieńcu	ulubieńcach
wołacz	ulubieńcu / ulubieńcze	ulubieńcy
depr. M. i W. lm: (te) ulubieńce

przykłady:

(1.1) Ulubieńcy dworscy bogacili się prędko, potajemnie zaciągając długi w imieniu księcia, który często bezwiednie kładł swój podpis na rewersach i kwitach.

(1.1) ”Superwtorek" był wielkim sukcesem faworytów partyjnych, ulubieńców establishmentu. Obaj dysponowali ogromnymi pieniędzmi i opłacili sobie bardzo profesjonalne kampanie.

(1.2) Wylegujący się leniwie pod ścianą domu pies, ulubieniec młodego Zgrzebskiego, ujrzawszy u progu swego pana, skoczył do niego z radosnym skowytem pomachując zwiniętym w znak zapytania ogonem, rzucił mu się do nóg (…)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pupilek, reg. kanak

(1.2) pieszczoch

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. lubienie n

forma żeńska ulubienica

czas. lubić ndk.

przym. ulubiony

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) favorite, favourite, blue-eyed boy; (1.2) pet
• azerski: (1.1) əziz
• białoruski: (1.1) любімец m, улюбёнец m
• czeski: (1.1) favorit m
• francuski: (1.1) favori m
• jidysz: (1.2) גלעטלינג m (gletling)
• rosyjski: (1.1) любимчик m, избранник m
• turecki: (1.1) gözde
• węgierski: (1.1) kedvenc
• włoski: (1.1) favorito m, beniamino m

źródła: