Milorad Panić Surep
| Milorad Panić Surep | |
|---|---|
| Biografske informacije | |
| Rođenje | Glogovac, Kraljevina Srbija |
| Smrt | 22. 4. 1968. (56 godina) Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija |
Milorad Panić Surep (Glogovac, Bogatić, 27. januar 1912 – Beograd, 22. april 1968)[1] bio je srpski pesnik, kulturni radnik, publicista i novinar.
Panić je bio dugogodišnji direktor Narodne biblioteke Srbije i njegovim zalaganjem je podignuta trenutna zgrada NBS, kao i osnovano Arheografsko odeljenje i Konzvatorska laboratorija. Obavljao je funkciju ministra kulture.
Objavio je više pesničkih zbirki („Vetar zviždi“, „Prosto“, „Ti dolaziš“, „Lirika“ i drugih), antologija, letopisa, eseja i polemika iz istorije umetnosti i istorije kulture. Jedan je od bitnih pesnika poezije NOB.[2]
Milorad Panić, rođen je u Glogovcu, u Mačvi, 27. januara 1912. godine. Gimnaziju je završio u Šapcu, a filozofski fakultet u Beogradu. Po diplomiranju, zaposlio se u „Politici”, gde se posvetio pisanju reportaža sa socijalnom problematikom.
Na početku nemačke okupacije bio je uz novinare koji su se zalagali za borbu protiv okupatora, pa je uhapšen i sproveden u logor na Banjici. Pustili su ga uz pismenu garanciju nekoliko uglednih građana, među kojima je bio i princ Đorđe Karađorđević.
Sredinom 1944. godine, kada je stvorena veća slobodna teritorija na jugu Srbije, Okružni komitet KPJ za Leskovac odlučio je da se formira štamparija u selu Ivanje. Među urednicima je bio i Milorad Panić - Surep.[3] U ovoj štampariji su umnožavani članci, leci, proglasi. Štampan je i »Glas«, list Narodnog fronta Srbije. Septembra 1944. godine, oslobođeno je Lebane, a svi radnici i štamparija prebačeni su u Lebane.[3] U septembru 1944. bio je i jedan od urednika lista Mladi borac, organa Ujedinjenog saveza antifašističke omladine Srbije.[4]
Posle rata bio je urednik Tanjuga, prvi sekretar Udruženje književnika Narodne Republike Srbije, osnivač Zavoda za zaštitu i naučno proučavanje spomenika kulture Srbije. U junu 1956. godine postavljen je za prvog sekretara Saveta za kulturu Srbije (ministra kulture) i na toj funkciji ostao tri godine. Bio je jedan od inicijatora osnivanja Moderne galerije (današnji Muzej savremene umetnosti). Kao direktor Zavoda za zaštitu i naučno proučavanje spomenika kulture Srbije pokrenuo je inicijativu da se uradi prvi popisi starih gradova, manastira, crkava, riznica, ikona, rukopisnih knjiga i drugih vrednosti.
Surep je bio i upravnik Narodne biblioteke Srbije.[5] Njegovim dolaskom na čelo ove ustanove počela je izgradnja nove zgrade Biblioteke,[6] koja je prethodno bila uništena tokom nemačkog bombardovanja Beograda u aprilu 1941. godine.
Umro je 22. aprila 1968. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju.
- Vetar zviždi
- Prosto
- Ti dolaziš
- Žito
- Ada
- Svetlost zemaljska
- Lirika
- Filip Višnjić - Život i delo[7]
- Kad su živi zavideli mrtvima[8]
Dobitnik je više nagrada od kojih su najznačajnije „Oktobarska nagrada Grada Beograda“ i „Vukova nagrada“
Po njemu je nazvana Nagrada „Milorad Panić-Surep“.
Deo njegove privatne biblioteke nalazi se u sklopu Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”.[9]
- ↑ Milisavac, Živan, ur. (1984). Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. str. 598.
- ↑ https://znaci.org/poezija.php
- ↑ 3,0 3,1 https://znaci.org/00003/670.pdf
- ↑ https://znaci.org/00001/92_7.pdf
- ↑ "Upravnici Narodne biblioteke Srbije"
- ↑ "Narodna biblioteka Srbije”
- ↑ "Filip Višnjić - Život i delo[mrtav link][mrtav link]"
- ↑ "Kad su živi zavideli mrtvima[mrtav link][mrtav link]"
- ↑ Serbia, RTS, Radio televizija Srbije, Radio Television of. „"Adligatu" deo biblioteke Milorada Panića Surepa”. www.rts.rs. Pristupljeno 2020-11-10.
| Službe u kulturi | ||
|---|---|---|
| Prethodi: Čedomir Minderović |
Direktor Narodne biblioteke Srbije 1965—1968 |
Slijedi: Svetislav Đurić |
