topuz

TOPUZ m.

• 1. vjet. Shkop i trashë prej druri a prej hekuri, me kokë të madhe, të rrumbullakët zakonisht me thumba, që përdorej në kohë të vjetra si armë për të goditur.
• 2. Shkop i trashë si çomange, me të cilin i bien daulles. Topuzi i daulles.
• 3. përd. ndajf. Mbledhur rrumbullak, top (për flokët). I mban (i kreh, i mbështjell) flokët topuz.