Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Πάπας Βενέδικτος Β΄ (Papa Benedetto II, 635 – 8 Μαΐου 685) διετέλεσε Πάπας Ρώμης από τις 26 Ιουνίου του 684, έως τις 8 Μαΐου του 685. Ο Βενέδικτος Β΄ γεννήθηκε στην Ρώμη και ήταν μέλος της Οικογένειας Σαβέλλι.[1] Η πληροφορία αυτή ωστόσο δεν τεκμηριώνεται με έγγραφα και είναι ελάχιστα αξιόπιστη, διακρίθηκε από μικρός στην γνώση του για τις γραφές και τις ικανότητες του στο τραγούδι.[2] Διαδέχθηκε τον Πάπα Λέοντα Β΄. Αν και εξελέγη το 683, δεν ενθρονίστηκε πριν το 684, καθώς η έγκριση της εκλογής του από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Δ' έφτασε λίγους μήνες μετά την εκλογή. Με βάση το Liber Diurnus Romanorum Pontificum[3], απέκτησε ένα διάταγμα από τον αυτοκράτορα, το οποίο είτε καταργούσε τις εγκρίσεις των εκλεγμένων Παπών, είτε καθιστούσε δυνατόν να γίνονται από τον έξαρχο της Ραβέννας. Αυτό έδωσε την εξουσία επικύρωσης των παπικών εκλογών απευθείας από την Εκκλησία και τον λαό της Ρώμης. Ο Βενέδικτος συμβολικά υιοθέτησε τους δύο γιους του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Δ΄, τον Ιουστινιανό Β΄ και τον Ηράκλειο.[1] Για να συνδράμει στην αντιμετώπιση του Μονοθελητισμού, προσπάθησε να εξασφαλίσει τις εκλογές των επισκόπων της Ισπανίας. Με βάση τις διατάξεις της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου (680) ζήτησε την υποταγή στα διατάγματα του Μακαρίου, επισκόπου της Αντιόχειας, που είχε καθαιρεθεί.[1] Ανακινήσεις πολυάριθμων εκκλησιών της Ρώμης έχουν καταγραφεί την περίοδο της Παποσύνης του Βενέδικτου, η οποία διήρκεσε λιγότερο από ένα χρόνο.
