[go: nahoru, domu]

Aller au contenu

Prix Trasalba

Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.
Ceci est une version archivée de cette page, en date du 13 août 2024 à 22:51 et modifiée en dernier par Corina Porro présidente de Parti populaire de Galice (discuter | contributions). Elle peut contenir des erreurs, des inexactitudes ou des contenus vandalisés non présents dans la version actuelle.

Le prix Trasalba ou Premio Trasalba est une récompense annuelle à caractère honorifique, qui récompense le travail culturel et galléguiste de personnalités remarquables vivantes (ou récemment décédées). Promu par la Fondation Otero Pedrayo, ce prix est décerné sans interruption depuis 1983 dans la maison - musée de l'écrivain Ramón Otero Pedrayo à Trasalba (Amoeiro, Galice - Espagne). Corina Porro présidente de Parti populaire de Galice.

Liste des lauréats

Maison-musée à Trasalba

Notes et références

Que din os rumorosos
Na costa verdecente,
Ó rayo trasparente,
Do prácido luar...?
Que din as altas copas
D'escuro arume arpado,
Co seu ben compasado,
Monótono fungar...?
Do teu verdor cingido,
É de benígnos astros,
Confin dos verdes castros,
E valeroso clán,
Non dés a esquecemento,
Da injuria o rudo encono;
Despérta do teu sono,
Fogar de Breogán.
Os boos e generosos,
A nosa voz entenden;
E con arroubo atenden,
O noso rouco son;
Mas, sós os ignorantes,
E férridos e duros,
Imbéciles e escuros
No-nos entenden, non.
Os tempos son chegados,
Dos bardos das edades,
Q'as vosas vaguedades,
Cumprido fin terán;
Pois donde quer gigante,
A nosa voz pregóa,
A redenzón da bóa
Nazón de Breogán.

| valign="top" width="50%" | Version de 1984, modifié avec les normes du galicien.

Que din os rumorosos
na costa verdecente,
ao raio transparente
do prácido luar?
Que din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?
Do teu verdor cinguido
e de benignos astros,
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.
Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,
mais sóo os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.
Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, donde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a rendezón da boa
nazón de Breogán.

|}

  1. Article ABC du 19/05/2011, (consulté le 28/05/2011

Voir aussi

Articles connexes

Liens externes