Mínimo común múltiplo
En matemáticas, o mínimo común múltiplo (abreviado m.c.m.)[1] ou mínimo múltiplo común[2] de dous ou máis números naturais é o menor número natural que é múltiplo común de todos eles (ou o ínfimo do conxunto dos múltiplos comúns). Este concepto estivo ligado historicamente cos números naturais, pero pódese empregar para enteiros negativos ou enteiros gaussianos.
Cálculo do mínimo múltiplo común
[editar | editar a fonte]Partindo de dous ou máis números e por descomposición en factores primos, expresados como produto de factores primos, o seu mínimo múltiplo común será o resultado de multiplicar todos os factores comúns e non comúns elevados á maior potencia, por exemplo o mcm de 72 e 50 será:
|
|
Tomando os factores comúns e non comúns co seu maior expoñente, tense que:
Coñecendo o máximo divisor común de dous números, pódese calcular o mínimo múltiplo común deles, que será o produto de ambos os dous dividido entre o seu máximo común divisor.
Propiedades básicas
[editar | editar a fonte]- Se a é un enteiro, entón [a, a] = a
- Se a e b son enteiros, [a, b] = b se só se b é múltiplo de a.
- (a, b) = [a, b] se son iguais ou opostos.
- [a, b] = [ab] se e só se (a, b)= 1
- [a/d, b/d] = [m/a, m/b] onde m = mcm e d = mcd.
- [ma, b]= m[a, b] se ([a, b]/a, m) = 1[3]
- [a, b, c]= ''a'', ''b'', ''b'', ''c''
- [a, b, c]|ab', onde abc ≠ 0
- [a, b, c] = ab' (a, b, c)/(a, b)(b, c)(c, d)[4]
Outras propiedades son:
- Se se divide o produto de dous números polo seu máximo divisor común devandito cociente é o mínimo múltiplo común.
- O mínimo múltiplo común de dous números, onde o menor divide a maior, será o maior. É lóxico xa que un múltiplo de ambos inferior ao maior sería imposible xa que non sería múltiplo do maior.
- O mínimo múltiplo común de dous números primos é o total da súa multiplicación. Isto é lóxico xa que o seu máximo divisor común é 1.
- O mínimo múltiplo común de dous números compostos será igual ao cociente entre o seu produto e o m.c.d deles. É evidente segundo a propiedade 1.
- O máximo divisor común de varios números é un divisor do mínimo múltiplo común de tales números.[5]
- Sexa mℤ o conxunto dos múltiplos do enteiro m e nℤ o do enteiro n. Entón o conxunto nℤ∩mℤ está formado polos múltiplos comúns de m e n; noutra notación é o conxunto [m, n]ℤ.[6]
Aplicacións do mínimo múltiplo común
[editar | editar a fonte]Suma de fraccións
[editar | editar a fonte]O mcm pódese empregar para sumar ou restar fraccións de distinto denominador, tomando o mcm dos denominadores das fraccións, e converténdoas en fraccións equivalentes que poidan ser sumadas. Por exemplo:
Para poder efectuar a suma, primeiro débese buscar o mínimo múltiplo común dos denominadores (6 e 33)
|
|
daquela o mínimo común múltiplo de 6 e 33 é:
que corresponde ao número 66; ambas as fraccións terán como denominador 66; agora só hai que achar a cada fracción a súa fracción equivalente, con denominador 66 e será posible a suma:
operando as fraccións, pódese realizar a suma:
Expresións alxébricas
[editar | editar a fonte]O m.c.m. para dúas expresións alxébricas, corresponde á expresión alxébricas de menor coeficiente numérico e de menor grao que é divisible exactamente por cada unha das expresións dadas. Esta teoría é de suma importancia para as fraccións e ecuacións.[7]
Desta form o m.c.m. dos monomios e é igualmente para e é .
Algoritmo de cálculo
[editar | editar a fonte]Para máis de dous números, un algoritmo para calcular o mínimo múltiplo común é:
- Descompor cada un dos números nun produto de potencias de factores primos. Por exemplo, a descomposición factorial de 324 é 22·34.
- De entre todos as potencias de factores primos, escoller todos os existentes, e dentro dos comúns a todos os números, os de maior potencia.
- Multiplicar todos os factores escolleitos.
Por exemplo, calculando o mcm(324,16,7,5). A descomposición de 324 é 22·34.; a descomposición de 16 é: 24; a descomposición de 7 é 7 e a descomposición de 5 é 5.
Polo tanto, obtense o mcm 24·34·7·5 = 45360.
Xeneralización do concepto de m.c.m. e m.c.d.
[editar | editar a fonte]O concepto de m.c.m. e de m.c.d. pódese estender ás fraccións ou números racionais positivos.[8] Estritamente falando calquera número racional divide outro racional e non existe un racional maior ou menor que todos. No entanto, a extensión aquí descrita ten interese nalgúns problemas e está relacionada coa teoría de aneis, ideais, identidade de Bézout, teorema de Krull etc.
Sexan dúas fraccións e irreducibles
a descomposición en factores primos de . Entón
é unha fracción que é múltiplo común de e e é o mínimo polas propiedades do m.c.m. e m.c.d. de dous enteiros non negativos xa que e o m.c.m. dos numeradores e é o m.c.d. dos denominadores de xeito que se pode concluír que
Analogamente ou tendo en conta que o produto de dous números é igual ao do seu m.c.m. polo seu m.c.d. obtense:
As fórmulas anteriores son válidas para unha cantidade finita de fraccións. Ademais o cociente do mcm entre cada fracción é un enteiro e o conxunto dos cocientes forman un sistema de primos entre si. De igual maneira, o cociente de cada fracción entre o mcd é enteiro, os cocientes son primos entre si.[9]
De maneira máis xeral, o concepto de m.c.m. ten sentido en calquera dominio enteiro.[10]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Pérez Vázquez, Libia; Precedo Estraviz, Patricia; Seoane Bouzas, Nuria (2006). Profesionaliza a túa lingua matemática. Univesidade da Coruña. ISBN 84-9749-226-9.
- ↑ Masa Vázquez, Xosé M.; Fortes López, Belén (1995). Servicio de Normalización Lingüística da Universidade de Santiago de Compostela, ed. Vocabulario de Matemáticas. Santiago de Compostela. ISBN 84-8121-369-1.
- ↑ Rectificación y reconfrontación con "Aritmética" de Universidad de Ciencias y Humanidades del Perú
- ↑ Varios autores: Aritmética, Editorial UCH, Lima (2013)
- ↑ Nestes temas de divisibilidade cómpre falar de divisor, factor ou submúltiplo, mais non de inclusión.
- ↑ Kostrikin: Introducción al álgebra, Editorial Mir, Moscova (1974)
- ↑ Baldor, Aurelio. "XII". Álgebra (en castelán). Cultural. ISBN 9684392117.
- ↑ Mathematics Stack Exchange
- ↑ Galdos; Aritmética 1m ISBN 9972-891-14-3
- ↑ Birkhoff- Mc Lane. Álgebra Moderna
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Crandall, Richard; Pomerance, Carl (2001). Prime Numbers: A Computational Perspective. Nova York: Springer. ISBN 0-387-94777-9.
- Hardy, G. H.; Wright, E. M. (1979). An Introduction to the Theory of Numbers (Fifth edition). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-853171-5.
- Landau, Edmund (1966). Elementary Number Theory. Nova York: Chelsea.
- Long, Calvin T. (1972). Elementary Introduction to Number Theory (2nd ed.). Lexington: D. C. Heath and Company. LCCN 77-171950.
- Pettofrezzo, Anthony J.; Byrkit, Donald R. (1970). Elements of Number Theory. Englewood Cliffs: Prentice Hall. LCCN 77-81766.