indicatie

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  indicatie    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• in·di·ca·tie

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘aanwijzing’ voor het eerst aangetroffen in 1824
• Naamwoord van handeling van indiceren met het achtervoegsel -atie
• afgeleid van het Franse indication of daarvoor van het Latijnse 'indicatio'

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	indicatie	indicaties
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

de indicatie v

1. aanwijzing
2. aanduiding

   ▸ "In Rusland is de afgelopen weken en maanden terughoudend gereageerd op de mogelijkheid van een NAVO-lidmaatschap voor Finland en Zweden. Uit de commentaren proef je wrevel, men is in Moskou duidelijk 'not amused' en lijkt enigszins verrast door de stroomversnelling waarin dit proces ineens is gekomen. Maar concrete indicaties van een mogelijk Russisch antwoord op de uitbreiding van de alliantie zijn vooralsnog uitgebleven.

3. (juridisch) grond van verdenking
4. (medisch) ziekteverschijnsel dat aanleiding is voor een bepaalde behandeling

Hyponiemen

• contra-indicatie, kostenindicatie, letterindicatie, omzetindicatie, opname-indicatie, prijsindicatie, verplegingsindicatie

Afgeleide begrippen

indicatiebeleid indicatiebeoordeling

indicatief indicatiefvorm indicatiegebied

indicatiekoers indicatielamp indicatieprijs

indicatiestaf indicatiestelling indicatieziekten

Vertalingen

    1. aanwijzing   

Duits: Hinweis (de) m, Indiz (de) o Engels: indication (en)

Frans: indication (fr) v Spaans: indicación (es) v

Gangbaarheid

• Het woord indicatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "indicatie" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.