[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Metelčica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Kwamikagami (dyskusja | edycje) o 02:08, 23 sie 2024. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Metelčica to alfabet, który wymyślił Franc Serafin Metelko. W użytku był w latach 1825-1833.

Tekst pisany metelčicą – wiersz Cesar in opat

Metelko swój alfabet opublikował w książce Lehrgebäude der slowenischen Sprache. Nowy alfabet powstał z inicjatywy gramatyków, którzy nie byli zadowoleni z do tej pory używanej bohoričicy. Na Metelkę szczególnie wpłynął pomysł Kopitara aby każda głoska była reprezentowana przez dokładnie jeden znak i odwrotnie.

Metelčica
Wielka litera Mała litera Wymowa
Ƞ ƞ /ts/ c
Ɥ ɥ // č
S s /s/ s
/ʃ/ š
Ꚇ /ʃ/ šč
З з /z/ z
𝔛 𝔵 /ʒ/ ž
H h /h/ h
/x/ podniebienne h
ɺ /lj/ lj
ꬻ /nj/ nj
E e /ɛ/ Akcentowane szerokie ê lub
nieakcentowane e
Є є /e/ akcentowane wąskie é
Ƨ ƨ /ə/ półsamogłoska e (ǝ)
O o /o/ akcentowane wąskie ó lub
nieakcentowane o
Ꟁ ꟁ /ɔ/ akcentowane szerokie ô

W metelčicy obowiązywała następująca kolejność liter:

ABDEЄFGHAn H with an angular middle barIƧJKLA ligature of J and LM
NA ligature of N and JOꟀPRSA U with a vertical barꚆЗ𝔛TUVȠЧ

Niektóre źródła podają, że Metelko zaczerpnął brakujące litery z cyrylicy, jednak gdy się dokładniej im przyjrzymy, okaże się, że nie mają racji. Z cyrylicy przejęta została wyłącznie litera . Przy literach i zauważalne jest podobieństwo do cyrylickich (Ш, Щ). Znak jest identyczny jak w cyrylicy, jednak ówcześni Słoweńcy bardziej wiązali go z niemieckim pismem gotyckim. Pozostałe litery nie są zupełnie podobne do cyrylicy i zaliczamy je do osobistych „osiągnięć” Metelki. Szczególnie ciekawa jest litera , która nie przypomina żadnej innej litery na świecie. W powyższej tabeli możemy również dostrzec dwa różne znaki na głoskę h. Jednak, ponieważ większość słoweńskich narzeczy nie rozróżnia dwóch rodzajów głoski h, niektórzy pisarze pomijali literę .

Metelčica wydawała się przeciętnemu Słoweńcu tamtych czasów, dziwna, aby nie rzec – brzydka. Dlatego też szybko uzyskała przydomek krevljica (kula). Poza Metelką używało jej wyłącznie pięciu czołowych słoweńskich pisarzy. Metelčica nie rozprzestrzeniła się po Styrii, ponieważ dobrze funkcjonowała tam znacznie bardziej przejrzysta i prostsza dajnčica.

Po słoweńskiej alfabetycznej wojnie, w roku 1833 metelčica została ostatecznie zakazana i wkrótce potem Słoweńcy jednogłośnie przyjęli gajicę.

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • Słoweńska wersja strony