Tarnówka (potok)
 Potok Tarnówka w Cieślinie. | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok | |
| Długość | ok. 13 km |
| Źródło | |
| Miejsce | Czarny Las, Dolina Wodącej |
| Wysokość |
370 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Biała Przemsza |
| Miejsce | |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Polski  | |
Tarnówka – potok płynący w północno-zachodniej części województwa małopolskiego, prawobrzeżny dopływ Białej Przemszy.
Źródło i bieg
[edytuj | edytuj kod]Źródła potoku Tarnówka znajdują się na wysokości 370 m n.p.m. powyżej ostatnich zabudowań przysiółka Czarny Las w miejscowości Domaniewice, u wylotu Doliny Wodącej. Przepływa przez miejscowości: Domaniewice, Załęże, Bydlin, Cieślin i Golczowice. Na całej swojej długości potok płynie przez Park Krajobrazowy Orlich Gniazd. Tarnówka charakteryzuje się wartkim nurtem i czystą wodą. W górnym i środkowym biegu dno kamieniste, w biegu dolnym piaszczyste. Zasilany wodami przez liczne źródełka i wywierzyska szczególnie w okolicy miejscowości Cieślin[1]. Potok ma jeden dopływ prawobrzeżny – potok Stoki[2], mający swoje źródła w przysiółku Stoki.
Nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Na różnych mapach oraz w literaturze można się spotkać z innymi nazwami tego cieku: Sączenica[1],[3], Dzdzenica[4], Struga z pod Domaniewic[5]. Nazwa Tarnówka jest wymieniona w "Wykazie nazw wód płynących w Polsce"[6] zweryfikowanych i ustalonych przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych, działającą od 1997 r. przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji.[7]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Figura św. Jana Nepomucena [online], CIEŚLIN [dostęp 2020-04-29] (pol.).
- ↑ Hydronimy cz. 1 ↓, s. 271.
- ↑ Zinkow Julian: Szlak Orlich Gniazd. Przewodnik, Wydawnictwo "Sport i Turystyka", Warszawa 1971, s. 115 i in.
- ↑ Biała Przemsza, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-04-29].
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom I - wynik wyszukiwania - DIR [online], dir.icm.edu.pl [dostęp 2020-04-29].
- ↑ Hydronimy cz. 1 ↓, s. 295.
- ↑ KSNG [online], ksng.gugik.gov.pl [dostęp 2020-04-29].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), ISBN 83-239-9607-5.