Konstal N: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Eksploatacja: Dodanie Elbląga do listy miast |
Zdjęcie tramwaju Konstal 5N nie pasuje do Konstala N, a jeżeli już to do Kontala 4N. |
||
Linia 53: | Linia 53: | ||
Plik:Konstal N Krakow 2010.JPG|Zabytkowy N w [[Kraków|Krakowie]], 2010 |
Plik:Konstal N Krakow 2010.JPG|Zabytkowy N w [[Kraków|Krakowie]], 2010 |
||
Plik:Tram KonstalN desctop.JPG|Pulpit motorniczego |
Plik:Tram KonstalN desctop.JPG|Pulpit motorniczego |
||
Plik:Tram 5N Elblag.jpg|Zabytkowy Konstal 5N w [[Elbląg|Elblągu]] |
|||
</gallery> |
</gallery> |
||
</center> |
</center> |
Wersja z 13:19, 26 cze 2014
Kraj produkcji |
{{{państwo}}} |
---|---|
Dane techniczne | |
Długość |
10 400 |
Szerokość |
2160 |
Wysokość |
3300 |
Masa |
13 500 |
N – tramwaj wytwarzany w latach 1948-1956 przez zakłady Konstal w Chorzowie, Stocznię Gdańską nr 3 i Sanocką Fabrykę Wagonów "Sanowag". Wersja wąskotorowa 2N produkowana była w latach 1950-1956. Wersje doczepne (wagony bez silnika) oznaczane są ND lub 2ND. N to pierwszy tramwaj wyprodukowany w Polsce po II wojnie światowej[1].
Konstrukcja
N to dwukierunkowy, dwustronny, jednoczłonowy wagon silnikowy, wyposażony w czworo jednoczęściowych, odsuwanych drzwi.
W powojennej Polsce wiele miast borykało się ze znacznymi brakami taborowymi i w związku z tym niezbędne było opracowanie tramwaju o prostej konstrukcji i łatwym montażu. Postanowiono więc skopiować konstrukcję niemieckiego wagonu Kriegsstraßenbahnwagen (KSW), opracowanego na potrzeby wojenne. Ze względu na brak silników trakcyjnych pierwsze z taśm montażowych zjechały wagony doczepne ND przeznaczone dla Górnego Śląska[1].
Kolejną wersją był tramwaj 4N[2].
Wersje
Normalnotorowa wersja N produkowana była w trzech odmianach różniących się układem hamulcowym oraz szczegółami budowy. Tramwaje wytwarzane były nominalnie w Chorzowskiej Wytwórni Konstrukcji Stalowych "KONSTAL", ale wiele elementów powstawało w innych zakładach, m.in. w Fabryce Rohn-Zieliński w Żychlinie produkowano silniki trakcyjne, w Państwowej Fabryce Aparatów Elektrycznych w Łodzi wytwarzano nastawniki, automaty, solenoidy i opory rozruchowe, a w pewnym okresie produkcję silników prowadziły wrocławskie zakłady Dolmel[3].
Tramwajów silnikowych N wyprodukowano łącznie 516 sztuk[4]. Wersja N1, produkowana w zakładach Konstal w latach 1949-1950 była w zasadzie kopią wagonu KSW (m.in. uproszczenia układu elektrycznego), choć również zawierała elementy rozwojowe – jak niewielkie uchylne okna. W wersjach N2 (produkowana w Konstalu w latach 1950-1952 i w Stoczni Gdańskiej w latach 1950-1951) i N3 (Konstal 1952-1956) systematycznie stosowano rozmaite ulepszenia, między innymi układu hamulcowego, wprowadzenie otwieranych okien i większego udziału krajowych podzespołów.
Produkcję normalnotorowych wagonów doczepnych ND1 prowadzono w Konstalu w latach 1948-1950 i w Sanoku w latach 1949-1951. Wersja ND2 produkowana była w Konstalu w latach 1950-1953 i w Sanoku w latach 1951-1952. Odmiana ND3 produkowana była już wyłącznie przez zakłady Konstal w latach 1953-1956. Ogółem taśmy produkcyjne opuściło około 642 wagonów doczepnych ND.
Wersja wąskotorowa wagonu silnikowego 2N1 produkowana była w Stoczni Gdańskiej w latach 1950-1951 w liczbie 50 sztuk. Kolejną wersję 2N2 budowały już zakłady Konstal i w latach 1952-1956 wyprodukowały 148 sztuk tych wagonów. Wersja doczepna 2ND została wyprodukowana w roku 1955 w liczbie 15 sztuk.
Większość użytkowników (jak np. na Górnym Śląsku) nie stosowała powszechnie wyróżników liczbowych, w dokumentacji oznaczając wagony jako jednakowy typ N.
Eksploatacja
Tramwaje normalnotorowe typu N eksploatowane były przez większość polskich miast posiadających wówczas komunikację tramwajową: Gdańsk, Sopot, GOP, Kraków, Poznań, Szczecin, Warszawa, Wrocław, zaś wersje wąskotorowe używane były m.in. w Bielsku-Białej, Bydgoszczy, Grudziądzu, Elblągu, Inowrocławiu, Jeleniej Górze, Legnicy, Łodzi i sąsiadujących miejscowościach, Olsztynie, Słupsku, Toruniu i Wałbrzychu. Przez cały okres eksploatacji poddawane one były różnym ulepszeniom i modernizacjom.
Do dziś 2 egzemplarze eksploatowane są liniowo w Bytomiu, gdzie obsługują jednotorowy odcinek linii 38 bez pętli końcowej na ulicy Piekarskiej. Są to wagony 954 z 1949 i 1118 z 1951 roku[5].
W pozostałych miastach wagony N używane są w charakterze wozów technicznych, a część miast podjęła się remontów tych wagonów i obecnie zasilają one zbiory taboru historycznego (w tym jedyny w pełni oryginalny wagon ND numer 538 w Krakowie).
-
Kursujący liniowo do dziś w Bytomiu na linii nr 38, wagon nr 954 z 1949, 2006
-
Zabytkowy silnikowy wóz N wraz z doczepą 4ND1 w Katowicach, 2008
-
Zabytkowy N w Krakowie, 2010
-
Pulpit motorniczego
Zobacz też
- ↑ a b Arkadiusz Lubka, Marcin Stiasny: Atlas tramwajów. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2004, s. 157. ISBN 83-920757-0-6.
- ↑ Arkadiusz Lubka, Marcin Stiasny: Atlas tramwajów. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2004, s. 159. ISBN 83-920757-0-6.
- ↑ Tramwaje rodziny N. Wagon typu N. Encyklopedia Krakowskiej Komunikacji. [dostęp 2012-12-19]. (pol.).
- ↑ Typy polskich tramwajów po 1945. [dostęp 2012-12-19]. (pol.).
- ↑ Paweł Korcz: 38 Bytom kościół św. Trójcy - Bytom Powstańców Śl., "Świat Kolei" nr 2/2011, ss.48-51 (informacja na 2011 rok)